surrigere
<rigō, rēxī, rēctum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- surrigere → siehe „sub-rigere“surrigere → siehe „sub-rigere“
- surrigere → siehe „surgere“surrigere → siehe „surgere“
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. surrigō 2. Person 2. surrigis 3. Person 3. surrigit | 1. Person 1. surrigimus 2. Person 2. surrigitis 3. Person 3. surrigunt |
Futur | 1. Person 1. surrigam 2. Person 2. surriges 3. Person 3. surriget | 1. Person 1. surrigemus 2. Person 2. surrigetis 3. Person 3. surrigent |
Imperfekt | 1. Person 1. surrigebam 2. Person 2. surrigebās 3. Person 3. surrigebat | 1. Person 1. surrigebāmus 2. Person 2. surrigebātis 3. Person 3. surrigebant |
Perfekt | 1. Person 1. surrēxī 2. Person 2. surrēxisti 3. Person 3. surrēxit | 1. Person 1. surrēximus 2. Person 2. surrēxistis 3. Person 3. surrēxērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. surrēxerō 2. Person 2. surrēxeris 3. Person 3. surrēxerit | 1. Person 1. surrēxerimus 2. Person 2. surrēxeritis 3. Person 3. surrēxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrēxeram 2. Person 2. surrēxerās 3. Person 3. surrēxerat | 1. Person 1. surrēxerāmus 2. Person 2. surrēxerātis 3. Person 3. surrēxerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. surrigam 2. Person 2. surrigās 3. Person 3. surrigat | 1. Person 1. surrigāmus 2. Person 2. surrigātis 3. Person 3. surrigant |
Imperfekt | 1. Person 1. surrigerem 2. Person 2. surrigerēs 3. Person 3. surrigeret | 1. Person 1. surrigerēmus 2. Person 2. surrigerētis 3. Person 3. surrigerent |
Perfekt | 1. Person 1. surrēxerim 2. Person 2. surrēxeris 3. Person 3. surrēxerit | 1. Person 1. surrēxerimus 2. Person 2. surrēxeritis 3. Person 3. surrēxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrēxissem 2. Person 2. surrēxissēs 3. Person 3. surrēxisset | 1. Person 1. surrēxissēmus 2. Person 2. surrēxissētis 3. Person 3. surrēxissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | surrige! | surrigite! |
Futur | 2. Person 2. surrigito! 3. Person 3. surrigito! | 2. Person 2. surrigitōte! 3. Person 3. surrigunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | surrigere |
Perfekt | surrēxisse |
Futur | surrēctūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | surrigens, surrigentis |
Futur | surrēctūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | surrigendī |
---|---|
Dativ | surrigendō |
Akkusativ | ad surrigendum |
Ablativ | surrigendō |
Supinum
surrēctum |