surrigere
<rigō, rēxī, rēctum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- surrigere → siehe „sub-rigere“surrigere → siehe „sub-rigere“
- surrigere → siehe „surgere“surrigere → siehe „surgere“
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. surrigō 2. Person 2. surrigis 3. Person 3. surrigit | 1. Person 1. surrigimus 2. Person 2. surrigitis 3. Person 3. surrigunt |
| Futur | 1. Person 1. surrigam 2. Person 2. surriges 3. Person 3. surriget | 1. Person 1. surrigemus 2. Person 2. surrigetis 3. Person 3. surrigent |
| Imperfekt | 1. Person 1. surrigebam 2. Person 2. surrigebās 3. Person 3. surrigebat | 1. Person 1. surrigebāmus 2. Person 2. surrigebātis 3. Person 3. surrigebant |
| Perfekt | 1. Person 1. surrēxī 2. Person 2. surrēxisti 3. Person 3. surrēxit | 1. Person 1. surrēximus 2. Person 2. surrēxistis 3. Person 3. surrēxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. surrēxerō 2. Person 2. surrēxeris 3. Person 3. surrēxerit | 1. Person 1. surrēxerimus 2. Person 2. surrēxeritis 3. Person 3. surrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrēxeram 2. Person 2. surrēxerās 3. Person 3. surrēxerat | 1. Person 1. surrēxerāmus 2. Person 2. surrēxerātis 3. Person 3. surrēxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. surrigam 2. Person 2. surrigās 3. Person 3. surrigat | 1. Person 1. surrigāmus 2. Person 2. surrigātis 3. Person 3. surrigant |
| Imperfekt | 1. Person 1. surrigerem 2. Person 2. surrigerēs 3. Person 3. surrigeret | 1. Person 1. surrigerēmus 2. Person 2. surrigerētis 3. Person 3. surrigerent |
| Perfekt | 1. Person 1. surrēxerim 2. Person 2. surrēxeris 3. Person 3. surrēxerit | 1. Person 1. surrēxerimus 2. Person 2. surrēxeritis 3. Person 3. surrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrēxissem 2. Person 2. surrēxissēs 3. Person 3. surrēxisset | 1. Person 1. surrēxissēmus 2. Person 2. surrēxissētis 3. Person 3. surrēxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | surrige! | surrigite! |
| Futur | 2. Person 2. surrigito! 3. Person 3. surrigito! | 2. Person 2. surrigitōte! 3. Person 3. surrigunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | surrigere |
| Perfekt | surrēxisse |
| Futur | surrēctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | surrigens, surrigentis |
| Futur | surrēctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | surrigendī |
|---|---|
| Dativ | surrigendō |
| Akkusativ | ad surrigendum |
| Ablativ | surrigendō |
Supinum
| surrēctum |