surgere
transitives Verb v/t <surgō, surrēxī, surrēctum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- aufrichten, erhebensurgeresurgere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. surgō 2. Person 2. surgis 3. Person 3. surgit | 1. Person 1. surgimus 2. Person 2. surgitis 3. Person 3. surgunt |
| Futur | 1. Person 1. surgam 2. Person 2. surges 3. Person 3. surget | 1. Person 1. surgemus 2. Person 2. surgetis 3. Person 3. surgent |
| Imperfekt | 1. Person 1. surgebam 2. Person 2. surgebās 3. Person 3. surgebat | 1. Person 1. surgebāmus 2. Person 2. surgebātis 3. Person 3. surgebant |
| Perfekt | 1. Person 1. surrēxī 2. Person 2. surrēxisti 3. Person 3. surrēxit | 1. Person 1. surrēximus 2. Person 2. surrēxistis 3. Person 3. surrēxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. surrēxerō 2. Person 2. surrēxeris 3. Person 3. surrēxerit | 1. Person 1. surrēxerimus 2. Person 2. surrēxeritis 3. Person 3. surrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrēxeram 2. Person 2. surrēxerās 3. Person 3. surrēxerat | 1. Person 1. surrēxerāmus 2. Person 2. surrēxerātis 3. Person 3. surrēxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. surgam 2. Person 2. surgās 3. Person 3. surgat | 1. Person 1. surgāmus 2. Person 2. surgātis 3. Person 3. surgant |
| Imperfekt | 1. Person 1. surgerem 2. Person 2. surgerēs 3. Person 3. surgeret | 1. Person 1. surgerēmus 2. Person 2. surgerētis 3. Person 3. surgerent |
| Perfekt | 1. Person 1. surrēxerim 2. Person 2. surrēxeris 3. Person 3. surrēxerit | 1. Person 1. surrēxerimus 2. Person 2. surrēxeritis 3. Person 3. surrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrēxissem 2. Person 2. surrēxissēs 3. Person 3. surrēxisset | 1. Person 1. surrēxissēmus 2. Person 2. surrēxissētis 3. Person 3. surrēxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | surge! | surgite! |
| Futur | 2. Person 2. surgito! 3. Person 3. surgito! | 2. Person 2. surgitōte! 3. Person 3. surgunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | surgere |
| Perfekt | surrēxisse |
| Futur | surrēctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | surgens, surgentis |
| Futur | surrēctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | surgendī |
|---|---|
| Dativ | surgendō |
| Akkusativ | ad surgendum |
| Ablativ | surgendō |
Supinum
| surrēctum |
surgere
intransitives Verb v/i <surgō, surrēxī, surrēctum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- auftreten (ad dicendum zum Sprechen)surgeresurgere
- aufsteigen, sich zeigensurgeresurgere
- anbrechensurgeresurgere
- aufsteigensurgeresurgere
- heranwachsensurgereentstehensurgeresurgere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. surgō 2. Person 2. surgis 3. Person 3. surgit | 1. Person 1. surgimus 2. Person 2. surgitis 3. Person 3. surgunt |
| Futur | 1. Person 1. surgam 2. Person 2. surges 3. Person 3. surget | 1. Person 1. surgemus 2. Person 2. surgetis 3. Person 3. surgent |
| Imperfekt | 1. Person 1. surgebam 2. Person 2. surgebās 3. Person 3. surgebat | 1. Person 1. surgebāmus 2. Person 2. surgebātis 3. Person 3. surgebant |
| Perfekt | 1. Person 1. surrēxī 2. Person 2. surrēxisti 3. Person 3. surrēxit | 1. Person 1. surrēximus 2. Person 2. surrēxistis 3. Person 3. surrēxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. surrēxerō 2. Person 2. surrēxeris 3. Person 3. surrēxerit | 1. Person 1. surrēxerimus 2. Person 2. surrēxeritis 3. Person 3. surrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrēxeram 2. Person 2. surrēxerās 3. Person 3. surrēxerat | 1. Person 1. surrēxerāmus 2. Person 2. surrēxerātis 3. Person 3. surrēxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. surgam 2. Person 2. surgās 3. Person 3. surgat | 1. Person 1. surgāmus 2. Person 2. surgātis 3. Person 3. surgant |
| Imperfekt | 1. Person 1. surgerem 2. Person 2. surgerēs 3. Person 3. surgeret | 1. Person 1. surgerēmus 2. Person 2. surgerētis 3. Person 3. surgerent |
| Perfekt | 1. Person 1. surrēxerim 2. Person 2. surrēxeris 3. Person 3. surrēxerit | 1. Person 1. surrēxerimus 2. Person 2. surrēxeritis 3. Person 3. surrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrēxissem 2. Person 2. surrēxissēs 3. Person 3. surrēxisset | 1. Person 1. surrēxissēmus 2. Person 2. surrēxissētis 3. Person 3. surrēxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | surge! | surgite! |
| Futur | 2. Person 2. surgito! 3. Person 3. surgito! | 2. Person 2. surgitōte! 3. Person 3. surgunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | surgere |
| Perfekt | surrēxisse |
| Futur | surrēctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | surgens, surgentis |
| Futur | surrēctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | surgendī |
|---|---|
| Dativ | surgendō |
| Akkusativ | ad surgendum |
| Ablativ | surgendō |
Supinum
| surrēctum |