subsistere
intransitives Verb v/i <sistō, stitī, - 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- haltmachen, anhaltensub-sisteresub-sistere
- toto agmine subsisteremit dem ganzen Heereszug haltmachentoto agmine subsistere
- zurückbleibensub-sisteresub-sistere
- Widerstand leisten (alicui/alicui rei j-m/einer Sache)sub-sisteresub-sistere
- haltensub-sisteresub-sistere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. subsistō 2. Person 2. subsistis 3. Person 3. subsistit | 1. Person 1. subsistimus 2. Person 2. subsistitis 3. Person 3. subsistunt |
Futur | 1. Person 1. subsistam 2. Person 2. subsistes 3. Person 3. subsistet | 1. Person 1. subsistemus 2. Person 2. subsistetis 3. Person 3. subsistent |
Imperfekt | 1. Person 1. subsistebam 2. Person 2. subsistebās 3. Person 3. subsistebat | 1. Person 1. subsistebāmus 2. Person 2. subsistebātis 3. Person 3. subsistebant |
Perfekt | 1. Person 1. substitī 2. Person 2. substitisti 3. Person 3. substitit | 1. Person 1. substitimus 2. Person 2. substitistis 3. Person 3. substitērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. substiterō 2. Person 2. substiteris 3. Person 3. substiterit | 1. Person 1. substiterimus 2. Person 2. substiteritis 3. Person 3. substiterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. substiteram 2. Person 2. substiterās 3. Person 3. substiterat | 1. Person 1. substiterāmus 2. Person 2. substiterātis 3. Person 3. substiterant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. subsistam 2. Person 2. subsistās 3. Person 3. subsistat | 1. Person 1. subsistāmus 2. Person 2. subsistātis 3. Person 3. subsistant |
Imperfekt | 1. Person 1. subsisterem 2. Person 2. subsisterēs 3. Person 3. subsisteret | 1. Person 1. subsisterēmus 2. Person 2. subsisterētis 3. Person 3. subsisterent |
Perfekt | 1. Person 1. substiterim 2. Person 2. substiteris 3. Person 3. substiterit | 1. Person 1. substiterimus 2. Person 2. substiteritis 3. Person 3. substiterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. substitissem 2. Person 2. substitissēs 3. Person 3. substitisset | 1. Person 1. substitissēmus 2. Person 2. substitissētis 3. Person 3. substitissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | subsiste! | subsistite! |
Futur | 2. Person 2. subsistito! 3. Person 3. subsistito! | 2. Person 2. subsistitōte! 3. Person 3. subsistunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | subsistere |
Perfekt | substitisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | subsistens, subsistentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | subsistendī |
---|---|
Dativ | subsistendō |
Akkusativ | ad subsistendum |
Ablativ | subsistendō |
Supinum
- |
subsistere
transitives Verb v/t <sistō, stitī, - 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. subsistō 2. Person 2. subsistis 3. Person 3. subsistit | 1. Person 1. subsistimus 2. Person 2. subsistitis 3. Person 3. subsistunt |
Futur | 1. Person 1. subsistam 2. Person 2. subsistes 3. Person 3. subsistet | 1. Person 1. subsistemus 2. Person 2. subsistetis 3. Person 3. subsistent |
Imperfekt | 1. Person 1. subsistebam 2. Person 2. subsistebās 3. Person 3. subsistebat | 1. Person 1. subsistebāmus 2. Person 2. subsistebātis 3. Person 3. subsistebant |
Perfekt | 1. Person 1. substitī 2. Person 2. substitisti 3. Person 3. substitit | 1. Person 1. substitimus 2. Person 2. substitistis 3. Person 3. substitērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. substiterō 2. Person 2. substiteris 3. Person 3. substiterit | 1. Person 1. substiterimus 2. Person 2. substiteritis 3. Person 3. substiterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. substiteram 2. Person 2. substiterās 3. Person 3. substiterat | 1. Person 1. substiterāmus 2. Person 2. substiterātis 3. Person 3. substiterant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. subsistam 2. Person 2. subsistās 3. Person 3. subsistat | 1. Person 1. subsistāmus 2. Person 2. subsistātis 3. Person 3. subsistant |
Imperfekt | 1. Person 1. subsisterem 2. Person 2. subsisterēs 3. Person 3. subsisteret | 1. Person 1. subsisterēmus 2. Person 2. subsisterētis 3. Person 3. subsisterent |
Perfekt | 1. Person 1. substiterim 2. Person 2. substiteris 3. Person 3. substiterit | 1. Person 1. substiterimus 2. Person 2. substiteritis 3. Person 3. substiterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. substitissem 2. Person 2. substitissēs 3. Person 3. substitisset | 1. Person 1. substitissēmus 2. Person 2. substitissētis 3. Person 3. substitissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | subsiste! | subsistite! |
Futur | 2. Person 2. subsistito! 3. Person 3. subsistito! | 2. Person 2. subsistitōte! 3. Person 3. subsistunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | subsistere |
Perfekt | substitisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | subsistens, subsistentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | subsistendī |
---|---|
Dativ | subsistendō |
Akkusativ | ad subsistendum |
Ablativ | subsistendō |
Supinum
- |