subruere
<ruō, ruī, rutum 3.> ||ruere2||Übersicht aller Übersetzungen
- untergraben, zum Einsturz bringen, niederreißensub-rueresub-ruere
- wankend machensub-ruere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfigsub-ruere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
- vernichtensub-ruere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfigsub-ruere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. subruō 2. Person 2. subruis 3. Person 3. subruit | 1. Person 1. subruimus 2. Person 2. subruitis 3. Person 3. subruunt |
| Futur | 1. Person 1. subruam 2. Person 2. subrues 3. Person 3. subruet | 1. Person 1. subruemus 2. Person 2. subruetis 3. Person 3. subruent |
| Imperfekt | 1. Person 1. subruebam 2. Person 2. subruebās 3. Person 3. subruebat | 1. Person 1. subruebāmus 2. Person 2. subruebātis 3. Person 3. subruebant |
| Perfekt | 1. Person 1. subruī 2. Person 2. subruisti 3. Person 3. subruit | 1. Person 1. subruimus 2. Person 2. subruistis 3. Person 3. subruērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. subruerō 2. Person 2. subrueris 3. Person 3. subruerit | 1. Person 1. subruerimus 2. Person 2. subrueritis 3. Person 3. subruerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. subrueram 2. Person 2. subruerās 3. Person 3. subruerat | 1. Person 1. subruerāmus 2. Person 2. subruerātis 3. Person 3. subruerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. subruam 2. Person 2. subruās 3. Person 3. subruat | 1. Person 1. subruāmus 2. Person 2. subruātis 3. Person 3. subruant |
| Imperfekt | 1. Person 1. subruerem 2. Person 2. subruerēs 3. Person 3. subrueret | 1. Person 1. subruerēmus 2. Person 2. subruerētis 3. Person 3. subruerent |
| Perfekt | 1. Person 1. subruerim 2. Person 2. subrueris 3. Person 3. subruerit | 1. Person 1. subruerimus 2. Person 2. subrueritis 3. Person 3. subruerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. subruissem 2. Person 2. subruissēs 3. Person 3. subruisset | 1. Person 1. subruissēmus 2. Person 2. subruissētis 3. Person 3. subruissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | subrue! | subruite! |
| Futur | 2. Person 2. subruito! 3. Person 3. subruito! | 2. Person 2. subruitōte! 3. Person 3. subruunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | subruere |
| Perfekt | subruisse |
| Futur | subrutūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | subruens, subruentis |
| Futur | subrutūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | subruendī |
|---|---|
| Dativ | subruendō |
| Akkusativ | ad subruendum |
| Ablativ | subruendō |
Supinum
| subrutum |