stimulare
<ō, āvī, ātum 1.> ||stimulus||Übersicht aller Übersetzungen
- quälen, beunruhigenstimulāre figurativ, in übertragenem Sinnfigstimulāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. stimulō 2. Person 2. stimulās 3. Person 3. stimulat | 1. Person 1. stimulāmus 2. Person 2. stimulātis 3. Person 3. stimulant |
Futur | 1. Person 1. stimulābō 2. Person 2. stimulābis 3. Person 3. stimulābit | 1. Person 1. stimulābimus 2. Person 2. stimulābitis 3. Person 3. stimulābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. stimulābam 2. Person 2. stimulābās 3. Person 3. stimulābat | 1. Person 1. stimulābāmus 2. Person 2. stimulābātis 3. Person 3. stimulābant |
Perfekt | 1. Person 1. stimulāvī 2. Person 2. stimulāvisti 3. Person 3. stimulāvit | 1. Person 1. stimulāvimus 2. Person 2. stimulāvistis 3. Person 3. stimulāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. stimulāverō 2. Person 2. stimulāveris 3. Person 3. stimulāverit | 1. Person 1. stimulāverimus 2. Person 2. stimulāveritis 3. Person 3. stimulāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. stimulāveram 2. Person 2. stimulāverās 3. Person 3. stimulāverat | 1. Person 1. stimulāverāmus 2. Person 2. stimulāverātis 3. Person 3. stimulāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. stimulem 2. Person 2. stimulēs 3. Person 3. stimulet | 1. Person 1. stimulēmus 2. Person 2. stimulētis 3. Person 3. stimulent |
Imperfekt | 1. Person 1. stimulārem 2. Person 2. stimulārēs 3. Person 3. stimulāret | 1. Person 1. stimulārēmus 2. Person 2. stimulārētis 3. Person 3. stimulārent |
Perfekt | 1. Person 1. stimulāverim 2. Person 2. stimulāveris 3. Person 3. stimulāverit | 1. Person 1. stimulāverimus 2. Person 2. stimulāveritis 3. Person 3. stimulāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. stimulāvissem 2. Person 2. stimulāvissēs 3. Person 3. stimulāvisset | 1. Person 1. stimulāvissēmus 2. Person 2. stimulāvissētis 3. Person 3. stimulāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | stimulā! | stimulāte! |
Futur | 2. Person 2. stimulāto! 3. Person 3. stimulāto! | 2. Person 2. stimulātōte! 3. Person 3. stimulanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | stimulāre |
Perfekt | stimulāvisse |
Futur | stimulātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | stimulāns, stimulantis |
Futur | stimulātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | stimulandī |
---|---|
Dativ | stimulandō |
Akkusativ | ad stimulandum |
Ablativ | stimulandō |
Supinum
stimulātum |