redhibere
<eō, uī, itum 2.> ||habere||Übersicht aller Übersetzungen
- wiedergeben, erstattenred-hibēre (nachklassischnachkl.)red-hibēre (nachklassischnachkl.)
- zurückgebenred-hibērered-hibēre
- zurücknehmenred-hibēre T. Maccius PlautusPlaut.red-hibēre T. Maccius PlautusPlaut.
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. redhibēō 2. Person 2. redhibēs 3. Person 3. redhibēt | 1. Person 1. redhibēmus 2. Person 2. redhibētis 3. Person 3. redhibēnt |
| Futur | 1. Person 1. redhibēbō 2. Person 2. redhibēbis 3. Person 3. redhibēbit | 1. Person 1. redhibēbimus 2. Person 2. redhibēbitis 3. Person 3. redhibēbunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. redhibēbam 2. Person 2. redhibēbās 3. Person 3. redhibēbat | 1. Person 1. redhibēbāmus 2. Person 2. redhibēbātis 3. Person 3. redhibēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. redhibuī 2. Person 2. redhibuisti 3. Person 3. redhibuit | 1. Person 1. redhibuimus 2. Person 2. redhibuistis 3. Person 3. redhibuērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. redhibuerō 2. Person 2. redhibueris 3. Person 3. redhibuerit | 1. Person 1. redhibuerimus 2. Person 2. redhibueritis 3. Person 3. redhibuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. redhibueram 2. Person 2. redhibuerās 3. Person 3. redhibuerat | 1. Person 1. redhibuerāmus 2. Person 2. redhibuerātis 3. Person 3. redhibuerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. redhibēam 2. Person 2. redhibēās 3. Person 3. redhibēat | 1. Person 1. redhibēāmus 2. Person 2. redhibēātis 3. Person 3. redhibēant |
| Imperfekt | 1. Person 1. redhibērem 2. Person 2. redhibērēs 3. Person 3. redhibēret | 1. Person 1. redhibērēmus 2. Person 2. redhibērētis 3. Person 3. redhibērent |
| Perfekt | 1. Person 1. redhibuerim 2. Person 2. redhibueris 3. Person 3. redhibuerit | 1. Person 1. redhibuerimus 2. Person 2. redhibueritis 3. Person 3. redhibuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. redhibuissem 2. Person 2. redhibuissēs 3. Person 3. redhibuisset | 1. Person 1. redhibuissēmus 2. Person 2. redhibuissētis 3. Person 3. redhibuissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | redhibē! | redhibēte! |
| Futur | 2. Person 2. redhibēto! 3. Person 3. redhibēto! | 2. Person 2. redhibētōte! 3. Person 3. redhibēnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | redhibēre |
| Perfekt | redhibuisse |
| Futur | redhibitūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | redhibēns, redhibēntis |
| Futur | redhibitūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | redhibēndī |
|---|---|
| Dativ | redhibēndō |
| Akkusativ | ad redhibēndum |
| Ablativ | redhibēndō |
Supinum
| redhibitum |