recutere
<cutiō, cussī, cussum 3.> poetischpoet ||quatere|| (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- zurückschlagen, erschütternre-cuterere-cutere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. recutiō 2. Person 2. recutis 3. Person 3. recutit | 1. Person 1. recutimus 2. Person 2. recutitis 3. Person 3. recutiunt |
| Futur | 1. Person 1. recutiam 2. Person 2. recutiēs 3. Person 3. recutiet | 1. Person 1. recutiēmus 2. Person 2. recutiētis 3. Person 3. recutient |
| Imperfekt | 1. Person 1. recutiēbam 2. Person 2. recutiēbās 3. Person 3. recutiēbat | 1. Person 1. recutiēbāmus 2. Person 2. recutiēbātis 3. Person 3. recutiēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. recussī 2. Person 2. recussīsti 3. Person 3. recussit | 1. Person 1. recussimus 2. Person 2. recussīstis 3. Person 3. recussērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. recusserō 2. Person 2. recusseris 3. Person 3. recusserit | 1. Person 1. recusserimus 2. Person 2. recusseritis 3. Person 3. recusserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. recusseram 2. Person 2. recusserās 3. Person 3. recusserat | 1. Person 1. recusserāmus 2. Person 2. recusserātis 3. Person 3. recusserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. recutiam 2. Person 2. recutiās 3. Person 3. recutiat | 1. Person 1. recutiāmus 2. Person 2. recutiātis 3. Person 3. recutiant |
| Imperfekt | 1. Person 1. recuterem 2. Person 2. recuterēs 3. Person 3. recuteret | 1. Person 1. recuterēmus 2. Person 2. recuterētis 3. Person 3. recuterent |
| Perfekt | 1. Person 1. recusserim 2. Person 2. recusseris 3. Person 3. recusserit | 1. Person 1. recusserimus 2. Person 2. recusseritis 3. Person 3. recusserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. recussīssem 2. Person 2. recussīssēs 3. Person 3. recussīsset | 1. Person 1. recussissēmus 2. Person 2. recussissētis 3. Person 3. recussīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | recute! | recutite! |
| Futur | 2. Person 2. recutito! 3. Person 3. recutito! | 2. Person 2. recutitōte! 3. Person 3. recutiūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | recutere |
| Perfekt | recussīsse |
| Futur | recussūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | recutiēns, recutiēntis |
| Futur | recussūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | recutiēndī |
|---|---|
| Dativ | recutiēndō |
| Akkusativ | ad recutiēndum |
| Ablativ | recutiēndō |
Supinum
| recussum |