prorumpere
intransitives Verb v/i <rumpō, rūpī, ruptum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- hervorbrechen, hervorstürzenprō-rumpereprō-rumpere
- losbrechen, ausbrechenprō-rumpereprō-rumpere
- herausdringen, nach außen dringenprō-rumpereprō-rumpere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōrumpō 2. Person 2. prōrumpis 3. Person 3. prōrumpit | 1. Person 1. prōrumpimus 2. Person 2. prōrumpitis 3. Person 3. prōrumpunt |
| Futur | 1. Person 1. prōrumpam 2. Person 2. prōrumpes 3. Person 3. prōrumpet | 1. Person 1. prōrumpemus 2. Person 2. prōrumpetis 3. Person 3. prōrumpent |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōrumpebam 2. Person 2. prōrumpebās 3. Person 3. prōrumpebat | 1. Person 1. prōrumpebāmus 2. Person 2. prōrumpebātis 3. Person 3. prōrumpebant |
| Perfekt | 1. Person 1. prōrūpī 2. Person 2. prōrūpisti 3. Person 3. prōrūpit | 1. Person 1. prōrūpimus 2. Person 2. prōrūpistis 3. Person 3. prōrūpērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. prōrūperō 2. Person 2. prōrūperis 3. Person 3. prōrūperit | 1. Person 1. prōrūperimus 2. Person 2. prōrūperitis 3. Person 3. prōrūperint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōrūperam 2. Person 2. prōrūperās 3. Person 3. prōrūperat | 1. Person 1. prōrūperāmus 2. Person 2. prōrūperātis 3. Person 3. prōrūperant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōrumpam 2. Person 2. prōrumpās 3. Person 3. prōrumpat | 1. Person 1. prōrumpāmus 2. Person 2. prōrumpātis 3. Person 3. prōrumpant |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōrumperem 2. Person 2. prōrumperēs 3. Person 3. prōrumperet | 1. Person 1. prōrumperēmus 2. Person 2. prōrumperētis 3. Person 3. prōrumperent |
| Perfekt | 1. Person 1. prōrūperim 2. Person 2. prōrūperis 3. Person 3. prōrūperit | 1. Person 1. prōrūperimus 2. Person 2. prōrūperitis 3. Person 3. prōrūperint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōrūpissem 2. Person 2. prōrūpissēs 3. Person 3. prōrūpisset | 1. Person 1. prōrūpissēmus 2. Person 2. prōrūpissētis 3. Person 3. prōrūpissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | prōrumpe! | prōrumpite! |
| Futur | 2. Person 2. prōrumpito! 3. Person 3. prōrumpito! | 2. Person 2. prōrumpitōte! 3. Person 3. prōrumpunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | prōrumpere |
| Perfekt | prōrūpisse |
| Futur | prōruptūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | prōrumpens, prōrumpentis |
| Futur | prōruptūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | prōrumpendī |
|---|---|
| Dativ | prōrumpendō |
| Akkusativ | ad prōrumpendum |
| Ablativ | prōrumpendō |
Supinum
| prōruptum |
prorumpere
transitives Verb v/t <rumpō, rūpī, ruptum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōrumpō 2. Person 2. prōrumpis 3. Person 3. prōrumpit | 1. Person 1. prōrumpimus 2. Person 2. prōrumpitis 3. Person 3. prōrumpunt |
| Futur | 1. Person 1. prōrumpam 2. Person 2. prōrumpes 3. Person 3. prōrumpet | 1. Person 1. prōrumpemus 2. Person 2. prōrumpetis 3. Person 3. prōrumpent |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōrumpebam 2. Person 2. prōrumpebās 3. Person 3. prōrumpebat | 1. Person 1. prōrumpebāmus 2. Person 2. prōrumpebātis 3. Person 3. prōrumpebant |
| Perfekt | 1. Person 1. prōrūpī 2. Person 2. prōrūpisti 3. Person 3. prōrūpit | 1. Person 1. prōrūpimus 2. Person 2. prōrūpistis 3. Person 3. prōrūpērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. prōrūperō 2. Person 2. prōrūperis 3. Person 3. prōrūperit | 1. Person 1. prōrūperimus 2. Person 2. prōrūperitis 3. Person 3. prōrūperint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōrūperam 2. Person 2. prōrūperās 3. Person 3. prōrūperat | 1. Person 1. prōrūperāmus 2. Person 2. prōrūperātis 3. Person 3. prōrūperant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōrumpam 2. Person 2. prōrumpās 3. Person 3. prōrumpat | 1. Person 1. prōrumpāmus 2. Person 2. prōrumpātis 3. Person 3. prōrumpant |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōrumperem 2. Person 2. prōrumperēs 3. Person 3. prōrumperet | 1. Person 1. prōrumperēmus 2. Person 2. prōrumperētis 3. Person 3. prōrumperent |
| Perfekt | 1. Person 1. prōrūperim 2. Person 2. prōrūperis 3. Person 3. prōrūperit | 1. Person 1. prōrūperimus 2. Person 2. prōrūperitis 3. Person 3. prōrūperint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōrūpissem 2. Person 2. prōrūpissēs 3. Person 3. prōrūpisset | 1. Person 1. prōrūpissēmus 2. Person 2. prōrūpissētis 3. Person 3. prōrūpissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | prōrumpe! | prōrumpite! |
| Futur | 2. Person 2. prōrumpito! 3. Person 3. prōrumpito! | 2. Person 2. prōrumpitōte! 3. Person 3. prōrumpunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | prōrumpere |
| Perfekt | prōrūpisse |
| Futur | prōruptūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | prōrumpens, prōrumpentis |
| Futur | prōruptūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | prōrumpendī |
|---|---|
| Dativ | prōrumpendō |
| Akkusativ | ad prōrumpendum |
| Ablativ | prōrumpendō |
Supinum
| prōruptum |