praestituere
<stituō, stituī, stitūtum 3.> ||statuere||Übersicht aller Übersetzungen
- vorher festsetzen, vorschreibenpraestituerepraestituere
- diem praestituereeinen Termin vorher festsetzendiem praestituere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praestituō 2. Person 2. praestituis 3. Person 3. praestituit | 1. Person 1. praestituimus 2. Person 2. praestituitis 3. Person 3. praestituunt |
Futur | 1. Person 1. praestituam 2. Person 2. praestitues 3. Person 3. praestituet | 1. Person 1. praestituemus 2. Person 2. praestituetis 3. Person 3. praestituent |
Imperfekt | 1. Person 1. praestituebam 2. Person 2. praestituebās 3. Person 3. praestituebat | 1. Person 1. praestituebāmus 2. Person 2. praestituebātis 3. Person 3. praestituebant |
Perfekt | 1. Person 1. praestituī 2. Person 2. praestituisti 3. Person 3. praestituit | 1. Person 1. praestituimus 2. Person 2. praestituistis 3. Person 3. praestituērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praestituerō 2. Person 2. praestitueris 3. Person 3. praestituerit | 1. Person 1. praestituerimus 2. Person 2. praestitueritis 3. Person 3. praestituerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praestitueram 2. Person 2. praestituerās 3. Person 3. praestituerat | 1. Person 1. praestituerāmus 2. Person 2. praestituerātis 3. Person 3. praestituerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praestituam 2. Person 2. praestituās 3. Person 3. praestituat | 1. Person 1. praestituāmus 2. Person 2. praestituātis 3. Person 3. praestituant |
Imperfekt | 1. Person 1. praestituerem 2. Person 2. praestituerēs 3. Person 3. praestitueret | 1. Person 1. praestituerēmus 2. Person 2. praestituerētis 3. Person 3. praestituerent |
Perfekt | 1. Person 1. praestituerim 2. Person 2. praestitueris 3. Person 3. praestituerit | 1. Person 1. praestituerimus 2. Person 2. praestitueritis 3. Person 3. praestituerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praestituissem 2. Person 2. praestituissēs 3. Person 3. praestituisset | 1. Person 1. praestituissēmus 2. Person 2. praestituissētis 3. Person 3. praestituissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praestitue! | praestituite! |
Futur | 2. Person 2. praestituito! 3. Person 3. praestituito! | 2. Person 2. praestituitōte! 3. Person 3. praestituunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praestituere |
Perfekt | praestituisse |
Futur | praestitūtūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praestituens, praestituentis |
Futur | praestitūtūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | praestituendī |
---|---|
Dativ | praestituendō |
Akkusativ | ad praestituendum |
Ablativ | praestituendō |
Supinum
praestitūtum |