pervincere
transitives Verb v/t <vincō, vīcī, victum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- per-vincere (unklassischunkl.)
- übertreffenper-vincere (unklassischunkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfigper-vincere (unklassischunkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
- erzwingen, durchsetzen (aliquid etwas), (ut/ne dass/dass nicht)per-vincereper-vincere
- beweisen, nachweisenper-vincere T. Lucretius CarusLucr.per-vincere T. Lucretius CarusLucr.
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. pervincō 2. Person 2. pervincis 3. Person 3. pervincit | 1. Person 1. pervincimus 2. Person 2. pervincitis 3. Person 3. pervincunt |
Futur | 1. Person 1. pervincam 2. Person 2. pervinces 3. Person 3. pervincet | 1. Person 1. pervincemus 2. Person 2. pervincetis 3. Person 3. pervincent |
Imperfekt | 1. Person 1. pervincebam 2. Person 2. pervincebās 3. Person 3. pervincebat | 1. Person 1. pervincebāmus 2. Person 2. pervincebātis 3. Person 3. pervincebant |
Perfekt | 1. Person 1. pervīcī 2. Person 2. pervīcisti 3. Person 3. pervīcit | 1. Person 1. pervīcimus 2. Person 2. pervīcistis 3. Person 3. pervīcērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. pervīcerō 2. Person 2. pervīceris 3. Person 3. pervīcerit | 1. Person 1. pervīcerimus 2. Person 2. pervīceritis 3. Person 3. pervīcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. pervīceram 2. Person 2. pervīcerās 3. Person 3. pervīcerat | 1. Person 1. pervīcerāmus 2. Person 2. pervīcerātis 3. Person 3. pervīcerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. pervincam 2. Person 2. pervincās 3. Person 3. pervincat | 1. Person 1. pervincāmus 2. Person 2. pervincātis 3. Person 3. pervincant |
Imperfekt | 1. Person 1. pervincerem 2. Person 2. pervincerēs 3. Person 3. pervinceret | 1. Person 1. pervincerēmus 2. Person 2. pervincerētis 3. Person 3. pervincerent |
Perfekt | 1. Person 1. pervīcerim 2. Person 2. pervīceris 3. Person 3. pervīcerit | 1. Person 1. pervīcerimus 2. Person 2. pervīceritis 3. Person 3. pervīcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. pervīcissem 2. Person 2. pervīcissēs 3. Person 3. pervīcisset | 1. Person 1. pervīcissēmus 2. Person 2. pervīcissētis 3. Person 3. pervīcissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | pervince! | pervincite! |
Futur | 2. Person 2. pervincito! 3. Person 3. pervincito! | 2. Person 2. pervincitōte! 3. Person 3. pervincunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | pervincere |
Perfekt | pervīcisse |
Futur | pervictūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | pervincens, pervincentis |
Futur | pervictūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | pervincendī |
---|---|
Dativ | pervincendō |
Akkusativ | ad pervincendum |
Ablativ | pervincendō |
Supinum
pervictum |
pervincere
intransitives Verb v/i <vincō, vīcī, victum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. pervincō 2. Person 2. pervincis 3. Person 3. pervincit | 1. Person 1. pervincimus 2. Person 2. pervincitis 3. Person 3. pervincunt |
Futur | 1. Person 1. pervincam 2. Person 2. pervinces 3. Person 3. pervincet | 1. Person 1. pervincemus 2. Person 2. pervincetis 3. Person 3. pervincent |
Imperfekt | 1. Person 1. pervincebam 2. Person 2. pervincebās 3. Person 3. pervincebat | 1. Person 1. pervincebāmus 2. Person 2. pervincebātis 3. Person 3. pervincebant |
Perfekt | 1. Person 1. pervīcī 2. Person 2. pervīcisti 3. Person 3. pervīcit | 1. Person 1. pervīcimus 2. Person 2. pervīcistis 3. Person 3. pervīcērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. pervīcerō 2. Person 2. pervīceris 3. Person 3. pervīcerit | 1. Person 1. pervīcerimus 2. Person 2. pervīceritis 3. Person 3. pervīcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. pervīceram 2. Person 2. pervīcerās 3. Person 3. pervīcerat | 1. Person 1. pervīcerāmus 2. Person 2. pervīcerātis 3. Person 3. pervīcerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. pervincam 2. Person 2. pervincās 3. Person 3. pervincat | 1. Person 1. pervincāmus 2. Person 2. pervincātis 3. Person 3. pervincant |
Imperfekt | 1. Person 1. pervincerem 2. Person 2. pervincerēs 3. Person 3. pervinceret | 1. Person 1. pervincerēmus 2. Person 2. pervincerētis 3. Person 3. pervincerent |
Perfekt | 1. Person 1. pervīcerim 2. Person 2. pervīceris 3. Person 3. pervīcerit | 1. Person 1. pervīcerimus 2. Person 2. pervīceritis 3. Person 3. pervīcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. pervīcissem 2. Person 2. pervīcissēs 3. Person 3. pervīcisset | 1. Person 1. pervīcissēmus 2. Person 2. pervīcissētis 3. Person 3. pervīcissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | pervince! | pervincite! |
Futur | 2. Person 2. pervincito! 3. Person 3. pervincito! | 2. Person 2. pervincitōte! 3. Person 3. pervincunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | pervincere |
Perfekt | pervīcisse |
Futur | pervictūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | pervincens, pervincentis |
Futur | pervictūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | pervincendī |
---|---|
Dativ | pervincendō |
Akkusativ | ad pervincendum |
Ablativ | pervincendō |
Supinum
pervictum |