perturbare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- störenper-turbāre figurativ, in übertragenem Sinnfigper-turbāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- beunruhigenper-turbāre PolitikPOL figurativ, in übertragenem Sinnfigper-turbāre PolitikPOL figurativ, in übertragenem Sinnfig
- aetatum ordinem perturbaredie Zeitfolge durcheinander bringenaetatum ordinem perturbare
- pactiones bellicas periurio perturbaredie Kriegsbündnisse durch Meineid störenpactiones bellicas periurio perturbare
- per-turbāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sich verblüffen lassen (re durch etwas), (de re wegen etwas)per-turbāre im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfigper-turbāre im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfig
- in der Bestürzung nicht wissenper-turbāre im Passiv +indirekt indir Fragesatz figurativ, in übertragenem Sinnfigper-turbāre im Passiv +indirekt indir Fragesatz figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. perturbō 2. Person 2. perturbās 3. Person 3. perturbat | 1. Person 1. perturbāmus 2. Person 2. perturbātis 3. Person 3. perturbant |
| Futur | 1. Person 1. perturbābō 2. Person 2. perturbābis 3. Person 3. perturbābit | 1. Person 1. perturbābimus 2. Person 2. perturbābitis 3. Person 3. perturbābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. perturbābam 2. Person 2. perturbābās 3. Person 3. perturbābat | 1. Person 1. perturbābāmus 2. Person 2. perturbābātis 3. Person 3. perturbābant |
| Perfekt | 1. Person 1. perturbāvī 2. Person 2. perturbāvisti 3. Person 3. perturbāvit | 1. Person 1. perturbāvimus 2. Person 2. perturbāvistis 3. Person 3. perturbāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. perturbāverō 2. Person 2. perturbāveris 3. Person 3. perturbāverit | 1. Person 1. perturbāverimus 2. Person 2. perturbāveritis 3. Person 3. perturbāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. perturbāveram 2. Person 2. perturbāverās 3. Person 3. perturbāverat | 1. Person 1. perturbāverāmus 2. Person 2. perturbāverātis 3. Person 3. perturbāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. perturbem 2. Person 2. perturbēs 3. Person 3. perturbet | 1. Person 1. perturbēmus 2. Person 2. perturbētis 3. Person 3. perturbent |
| Imperfekt | 1. Person 1. perturbārem 2. Person 2. perturbārēs 3. Person 3. perturbāret | 1. Person 1. perturbārēmus 2. Person 2. perturbārētis 3. Person 3. perturbārent |
| Perfekt | 1. Person 1. perturbāverim 2. Person 2. perturbāveris 3. Person 3. perturbāverit | 1. Person 1. perturbāverimus 2. Person 2. perturbāveritis 3. Person 3. perturbāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. perturbāvissem 2. Person 2. perturbāvissēs 3. Person 3. perturbāvisset | 1. Person 1. perturbāvissēmus 2. Person 2. perturbāvissētis 3. Person 3. perturbāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | perturbā! | perturbāte! |
| Futur | 2. Person 2. perturbāto! 3. Person 3. perturbāto! | 2. Person 2. perturbātōte! 3. Person 3. perturbanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | perturbāre |
| Perfekt | perturbāvisse |
| Futur | perturbātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | perturbāns, perturbantis |
| Futur | perturbātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | perturbandī |
|---|---|
| Dativ | perturbandō |
| Akkusativ | ad perturbandum |
| Ablativ | perturbandō |
Supinum
| perturbātum |