Übersicht aller Übersetzungen
- in den Weg treten, den Weg versperren (alicui jemandem)of-ficereof-ficere
- alicui rei officere figurativ, in übertragenem Sinnfigeiner Sache hinderlich sein, etwas beeinträchtigenalicui rei officere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. officiō 2. Person 2. officis 3. Person 3. officit | 1. Person 1. officimus 2. Person 2. officitis 3. Person 3. officiunt |
| Futur | 1. Person 1. officiam 2. Person 2. officiēs 3. Person 3. officiet | 1. Person 1. officiēmus 2. Person 2. officiētis 3. Person 3. officient |
| Imperfekt | 1. Person 1. officiēbam 2. Person 2. officiēbās 3. Person 3. officiēbat | 1. Person 1. officiēbāmus 2. Person 2. officiēbātis 3. Person 3. officiēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. offēcī 2. Person 2. offēcīsti 3. Person 3. offēcit | 1. Person 1. offēcimus 2. Person 2. offēcīstis 3. Person 3. offēcērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. offēcerō 2. Person 2. offēceris 3. Person 3. offēcerit | 1. Person 1. offēcerimus 2. Person 2. offēceritis 3. Person 3. offēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. offēceram 2. Person 2. offēcerās 3. Person 3. offēcerat | 1. Person 1. offēcerāmus 2. Person 2. offēcerātis 3. Person 3. offēcerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. officiam 2. Person 2. officiās 3. Person 3. officiat | 1. Person 1. officiāmus 2. Person 2. officiātis 3. Person 3. officiant |
| Imperfekt | 1. Person 1. officerem 2. Person 2. officerēs 3. Person 3. officeret | 1. Person 1. officerēmus 2. Person 2. officerētis 3. Person 3. officerent |
| Perfekt | 1. Person 1. offēcerim 2. Person 2. offēceris 3. Person 3. offēcerit | 1. Person 1. offēcerimus 2. Person 2. offēceritis 3. Person 3. offēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. offēcīssem 2. Person 2. offēcīssēs 3. Person 3. offēcīsset | 1. Person 1. offēcissēmus 2. Person 2. offēcissētis 3. Person 3. offēcīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | office! | officite! |
| Futur | 2. Person 2. officito! 3. Person 3. officito! | 2. Person 2. officitōte! 3. Person 3. officiūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | officere |
| Perfekt | offēcīsse |
| Futur | offectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | officiēns, officiēntis |
| Futur | offectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | officiēndī |
|---|---|
| Dativ | officiēndō |
| Akkusativ | ad officiēndum |
| Ablativ | officiēndō |
Supinum
| offectum |