merere
<eō, uī, itum 2.> merērī <eor, itus sum 2.>Übersicht aller Übersetzungen
- durch Prostitution verdienenmerēre (nachklassischnachkl.)merēre (nachklassischnachkl.)
- beanspruchen können (aliquid/ut/ +Infinitiv inf /+accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI etw/dass)merēremerēre
- verschulden, sich zuziehen, verdienenmerēre pejorativ, abwertendpejmerēre pejorativ, abwertendpej
- gravius mereresich eine härtere Strafe zuziehengravius merere
- scelus merereein Verbrechen verüben, ein Verbrechen auf sich ladenscelus merere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. merēō 2. Person 2. merēs 3. Person 3. merēt | 1. Person 1. merēmus 2. Person 2. merētis 3. Person 3. merēnt |
| Futur | 1. Person 1. merēbō 2. Person 2. merēbis 3. Person 3. merēbit | 1. Person 1. merēbimus 2. Person 2. merēbitis 3. Person 3. merēbunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. merēbam 2. Person 2. merēbās 3. Person 3. merēbat | 1. Person 1. merēbāmus 2. Person 2. merēbātis 3. Person 3. merēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. meruī 2. Person 2. meruisti 3. Person 3. meruit | 1. Person 1. meruimus 2. Person 2. meruistis 3. Person 3. meruērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. meruerō 2. Person 2. merueris 3. Person 3. meruerit | 1. Person 1. meruerimus 2. Person 2. merueritis 3. Person 3. meruerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. merueram 2. Person 2. meruerās 3. Person 3. meruerat | 1. Person 1. meruerāmus 2. Person 2. meruerātis 3. Person 3. meruerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. merēam 2. Person 2. merēās 3. Person 3. merēat | 1. Person 1. merēāmus 2. Person 2. merēātis 3. Person 3. merēant |
| Imperfekt | 1. Person 1. merērem 2. Person 2. merērēs 3. Person 3. merēret | 1. Person 1. merērēmus 2. Person 2. merērētis 3. Person 3. merērent |
| Perfekt | 1. Person 1. meruerim 2. Person 2. merueris 3. Person 3. meruerit | 1. Person 1. meruerimus 2. Person 2. merueritis 3. Person 3. meruerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. meruissem 2. Person 2. meruissēs 3. Person 3. meruisset | 1. Person 1. meruissēmus 2. Person 2. meruissētis 3. Person 3. meruissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | merē! | merēte! |
| Futur | 2. Person 2. merēto! 3. Person 3. merēto! | 2. Person 2. merētōte! 3. Person 3. merēnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | merēre |
| Perfekt | meruisse |
| Futur | meritūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | merēns, merēntis |
| Futur | meritūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | merēndī |
|---|---|
| Dativ | merēndō |
| Akkusativ | ad merēndum |
| Ablativ | merēndō |
Supinum
| meritum |