mancupare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- mancupāre → siehe „mancipāre“mancupāre → siehe „mancipāre“
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mancupō 2. Person 2. mancupās 3. Person 3. mancupat | 1. Person 1. mancupāmus 2. Person 2. mancupātis 3. Person 3. mancupant |
Futur | 1. Person 1. mancupābō 2. Person 2. mancupābis 3. Person 3. mancupābit | 1. Person 1. mancupābimus 2. Person 2. mancupābitis 3. Person 3. mancupābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. mancupābam 2. Person 2. mancupābās 3. Person 3. mancupābat | 1. Person 1. mancupābāmus 2. Person 2. mancupābātis 3. Person 3. mancupābant |
Perfekt | 1. Person 1. mancupāvī 2. Person 2. mancupāvisti 3. Person 3. mancupāvit | 1. Person 1. mancupāvimus 2. Person 2. mancupāvistis 3. Person 3. mancupāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. mancupāverō 2. Person 2. mancupāveris 3. Person 3. mancupāverit | 1. Person 1. mancupāverimus 2. Person 2. mancupāveritis 3. Person 3. mancupāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mancupāveram 2. Person 2. mancupāverās 3. Person 3. mancupāverat | 1. Person 1. mancupāverāmus 2. Person 2. mancupāverātis 3. Person 3. mancupāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mancupem 2. Person 2. mancupēs 3. Person 3. mancupet | 1. Person 1. mancupēmus 2. Person 2. mancupētis 3. Person 3. mancupent |
Imperfekt | 1. Person 1. mancupārem 2. Person 2. mancupārēs 3. Person 3. mancupāret | 1. Person 1. mancupārēmus 2. Person 2. mancupārētis 3. Person 3. mancupārent |
Perfekt | 1. Person 1. mancupāverim 2. Person 2. mancupāveris 3. Person 3. mancupāverit | 1. Person 1. mancupāverimus 2. Person 2. mancupāveritis 3. Person 3. mancupāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mancupāvissem 2. Person 2. mancupāvissēs 3. Person 3. mancupāvisset | 1. Person 1. mancupāvissēmus 2. Person 2. mancupāvissētis 3. Person 3. mancupāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | mancupā! | mancupāte! |
Futur | 2. Person 2. mancupāto! 3. Person 3. mancupāto! | 2. Person 2. mancupātōte! 3. Person 3. mancupanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | mancupāre |
Perfekt | mancupāvisse |
Futur | mancupātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | mancupāns, mancupantis |
Futur | mancupātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | mancupandī |
---|---|
Dativ | mancupandō |
Akkusativ | ad mancupandum |
Ablativ | mancupandō |
Supinum
mancupātum |