irrogare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- mit Genehmigung des Volkes auferlegen (alicui supplicium jemandem die Todesstrafe)ir-rogāreir-rogāre
- auferlegen, zuerkennenir-rogāre (nachklassischnachkl.) poetischpoetir-rogāre (nachklassischnachkl.) poetischpoet
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. irrogō 2. Person 2. irrogās 3. Person 3. irrogat | 1. Person 1. irrogāmus 2. Person 2. irrogātis 3. Person 3. irrogant |
Futur | 1. Person 1. irrogābō 2. Person 2. irrogābis 3. Person 3. irrogābit | 1. Person 1. irrogābimus 2. Person 2. irrogābitis 3. Person 3. irrogābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. irrogābam 2. Person 2. irrogābās 3. Person 3. irrogābat | 1. Person 1. irrogābāmus 2. Person 2. irrogābātis 3. Person 3. irrogābant |
Perfekt | 1. Person 1. irrogāvī 2. Person 2. irrogāvisti 3. Person 3. irrogāvit | 1. Person 1. irrogāvimus 2. Person 2. irrogāvistis 3. Person 3. irrogāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. irrogāverō 2. Person 2. irrogāveris 3. Person 3. irrogāverit | 1. Person 1. irrogāverimus 2. Person 2. irrogāveritis 3. Person 3. irrogāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. irrogāveram 2. Person 2. irrogāverās 3. Person 3. irrogāverat | 1. Person 1. irrogāverāmus 2. Person 2. irrogāverātis 3. Person 3. irrogāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. irrogem 2. Person 2. irrogēs 3. Person 3. irroget | 1. Person 1. irrogēmus 2. Person 2. irrogētis 3. Person 3. irrogent |
Imperfekt | 1. Person 1. irrogārem 2. Person 2. irrogārēs 3. Person 3. irrogāret | 1. Person 1. irrogārēmus 2. Person 2. irrogārētis 3. Person 3. irrogārent |
Perfekt | 1. Person 1. irrogāverim 2. Person 2. irrogāveris 3. Person 3. irrogāverit | 1. Person 1. irrogāverimus 2. Person 2. irrogāveritis 3. Person 3. irrogāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. irrogāvissem 2. Person 2. irrogāvissēs 3. Person 3. irrogāvisset | 1. Person 1. irrogāvissēmus 2. Person 2. irrogāvissētis 3. Person 3. irrogāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | irrogā! | irrogāte! |
Futur | 2. Person 2. irrogāto! 3. Person 3. irrogāto! | 2. Person 2. irrogātōte! 3. Person 3. irroganto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | irrogāre |
Perfekt | irrogāvisse |
Futur | irrogātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | irrogāns, irrogantis |
Futur | irrogātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | irrogandī |
---|---|
Dativ | irrogandō |
Akkusativ | ad irrogandum |
Ablativ | irrogandō |
Supinum
irrogātum |