irrogare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- mit Genehmigung des Volkes auferlegen (alicui supplicium jemandem die Todesstrafe)ir-rogāreir-rogāre
- auferlegen, zuerkennenir-rogāre (nachklassischnachkl.) poetischpoetir-rogāre (nachklassischnachkl.) poetischpoet
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. irrogō 2. Person 2. irrogās 3. Person 3. irrogat | 1. Person 1. irrogāmus 2. Person 2. irrogātis 3. Person 3. irrogant |
| Futur | 1. Person 1. irrogābō 2. Person 2. irrogābis 3. Person 3. irrogābit | 1. Person 1. irrogābimus 2. Person 2. irrogābitis 3. Person 3. irrogābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. irrogābam 2. Person 2. irrogābās 3. Person 3. irrogābat | 1. Person 1. irrogābāmus 2. Person 2. irrogābātis 3. Person 3. irrogābant |
| Perfekt | 1. Person 1. irrogāvī 2. Person 2. irrogāvisti 3. Person 3. irrogāvit | 1. Person 1. irrogāvimus 2. Person 2. irrogāvistis 3. Person 3. irrogāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. irrogāverō 2. Person 2. irrogāveris 3. Person 3. irrogāverit | 1. Person 1. irrogāverimus 2. Person 2. irrogāveritis 3. Person 3. irrogāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. irrogāveram 2. Person 2. irrogāverās 3. Person 3. irrogāverat | 1. Person 1. irrogāverāmus 2. Person 2. irrogāverātis 3. Person 3. irrogāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. irrogem 2. Person 2. irrogēs 3. Person 3. irroget | 1. Person 1. irrogēmus 2. Person 2. irrogētis 3. Person 3. irrogent |
| Imperfekt | 1. Person 1. irrogārem 2. Person 2. irrogārēs 3. Person 3. irrogāret | 1. Person 1. irrogārēmus 2. Person 2. irrogārētis 3. Person 3. irrogārent |
| Perfekt | 1. Person 1. irrogāverim 2. Person 2. irrogāveris 3. Person 3. irrogāverit | 1. Person 1. irrogāverimus 2. Person 2. irrogāveritis 3. Person 3. irrogāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. irrogāvissem 2. Person 2. irrogāvissēs 3. Person 3. irrogāvisset | 1. Person 1. irrogāvissēmus 2. Person 2. irrogāvissētis 3. Person 3. irrogāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | irrogā! | irrogāte! |
| Futur | 2. Person 2. irrogāto! 3. Person 3. irrogāto! | 2. Person 2. irrogātōte! 3. Person 3. irroganto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | irrogāre |
| Perfekt | irrogāvisse |
| Futur | irrogātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | irrogāns, irrogantis |
| Futur | irrogātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | irrogandī |
|---|---|
| Dativ | irrogandō |
| Akkusativ | ad irrogandum |
| Ablativ | irrogandō |
Supinum
| irrogātum |