intromittere
<mittō, mīsī, missum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intrōmittō 2. Person 2. intrōmittis 3. Person 3. intrōmittit | 1. Person 1. intrōmittimus 2. Person 2. intrōmittitis 3. Person 3. intrōmittunt |
Futur | 1. Person 1. intrōmittam 2. Person 2. intrōmittes 3. Person 3. intrōmittet | 1. Person 1. intrōmittemus 2. Person 2. intrōmittetis 3. Person 3. intrōmittent |
Imperfekt | 1. Person 1. intrōmittebam 2. Person 2. intrōmittebās 3. Person 3. intrōmittebat | 1. Person 1. intrōmittebāmus 2. Person 2. intrōmittebātis 3. Person 3. intrōmittebant |
Perfekt | 1. Person 1. intrōmīsī 2. Person 2. intrōmīsisti 3. Person 3. intrōmīsit | 1. Person 1. intrōmīsimus 2. Person 2. intrōmīsistis 3. Person 3. intrōmīsērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. intrōmīserō 2. Person 2. intrōmīseris 3. Person 3. intrōmīserit | 1. Person 1. intrōmīserimus 2. Person 2. intrōmīseritis 3. Person 3. intrōmīserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intrōmīseram 2. Person 2. intrōmīserās 3. Person 3. intrōmīserat | 1. Person 1. intrōmīserāmus 2. Person 2. intrōmīserātis 3. Person 3. intrōmīserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intrōmittam 2. Person 2. intrōmittās 3. Person 3. intrōmittat | 1. Person 1. intrōmittāmus 2. Person 2. intrōmittātis 3. Person 3. intrōmittant |
Imperfekt | 1. Person 1. intrōmitterem 2. Person 2. intrōmitterēs 3. Person 3. intrōmitteret | 1. Person 1. intrōmitterēmus 2. Person 2. intrōmitterētis 3. Person 3. intrōmitterent |
Perfekt | 1. Person 1. intrōmīserim 2. Person 2. intrōmīseris 3. Person 3. intrōmīserit | 1. Person 1. intrōmīserimus 2. Person 2. intrōmīseritis 3. Person 3. intrōmīserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intrōmīsissem 2. Person 2. intrōmīsissēs 3. Person 3. intrōmīsisset | 1. Person 1. intrōmīsissēmus 2. Person 2. intrōmīsissētis 3. Person 3. intrōmīsissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | intrōmitte! | intrōmittite! |
Futur | 2. Person 2. intrōmittito! 3. Person 3. intrōmittito! | 2. Person 2. intrōmittitōte! 3. Person 3. intrōmittunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | intrōmittere |
Perfekt | intrōmīsisse |
Futur | intrōmissūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | intrōmittens, intrōmittentis |
Futur | intrōmissūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | intrōmittendī |
---|---|
Dativ | intrōmittendō |
Akkusativ | ad intrōmittendum |
Ablativ | intrōmittendō |
Supinum
intrōmissum |