interficere
<ficiō, fēcī, fectum 3.> ||facere||Übersicht aller Übersetzungen
- aliquem manu sua interficerejemanden eigenhändig tötenaliquem manu sua interficere
- veneno interficeremit Gift tötenveneno interficere
- vernichten, zugrunde richteninter-ficereinter-ficere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. interficiō 2. Person 2. interficis 3. Person 3. interficit | 1. Person 1. interficimus 2. Person 2. interficitis 3. Person 3. interficiunt |
| Futur | 1. Person 1. interficiam 2. Person 2. interficiēs 3. Person 3. interficiet | 1. Person 1. interficiēmus 2. Person 2. interficiētis 3. Person 3. interficient |
| Imperfekt | 1. Person 1. interficiēbam 2. Person 2. interficiēbās 3. Person 3. interficiēbat | 1. Person 1. interficiēbāmus 2. Person 2. interficiēbātis 3. Person 3. interficiēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. interfēcī 2. Person 2. interfēcīsti 3. Person 3. interfēcit | 1. Person 1. interfēcimus 2. Person 2. interfēcīstis 3. Person 3. interfēcērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. interfēcerō 2. Person 2. interfēceris 3. Person 3. interfēcerit | 1. Person 1. interfēcerimus 2. Person 2. interfēceritis 3. Person 3. interfēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. interfēceram 2. Person 2. interfēcerās 3. Person 3. interfēcerat | 1. Person 1. interfēcerāmus 2. Person 2. interfēcerātis 3. Person 3. interfēcerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. interficiam 2. Person 2. interficiās 3. Person 3. interficiat | 1. Person 1. interficiāmus 2. Person 2. interficiātis 3. Person 3. interficiant |
| Imperfekt | 1. Person 1. interficerem 2. Person 2. interficerēs 3. Person 3. interficeret | 1. Person 1. interficerēmus 2. Person 2. interficerētis 3. Person 3. interficerent |
| Perfekt | 1. Person 1. interfēcerim 2. Person 2. interfēceris 3. Person 3. interfēcerit | 1. Person 1. interfēcerimus 2. Person 2. interfēceritis 3. Person 3. interfēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. interfēcīssem 2. Person 2. interfēcīssēs 3. Person 3. interfēcīsset | 1. Person 1. interfēcissēmus 2. Person 2. interfēcissētis 3. Person 3. interfēcīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | interfice! | interficite! |
| Futur | 2. Person 2. interficito! 3. Person 3. interficito! | 2. Person 2. interficitōte! 3. Person 3. interficiūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | interficere |
| Perfekt | interfēcīsse |
| Futur | interfectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | interficiēns, interficiēntis |
| Futur | interfectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | interficiēndī |
|---|---|
| Dativ | interficiēndō |
| Akkusativ | ad interficiēndum |
| Ablativ | interficiēndō |
Supinum
| interfectum |