induere
<uō, uī, ūtum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- sich anziehen (re/rem etwas)induere im Passivinduere im Passiv
- se indueresich hüllense induere
- se induere figurativ, in übertragenem Sinnfigsich verwickeln, hineingeraten (in aliquid in etwas)se induere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
- beilegeninduere figurativ, in übertragenem Sinnfiginduere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sich einlassen (aliquid auf etwas)induere figurativ, in übertragenem Sinnfiginduere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. induō 2. Person 2. induis 3. Person 3. induit | 1. Person 1. induimus 2. Person 2. induitis 3. Person 3. induunt |
| Futur | 1. Person 1. induam 2. Person 2. indues 3. Person 3. induet | 1. Person 1. induemus 2. Person 2. induetis 3. Person 3. induent |
| Imperfekt | 1. Person 1. induebam 2. Person 2. induebās 3. Person 3. induebat | 1. Person 1. induebāmus 2. Person 2. induebātis 3. Person 3. induebant |
| Perfekt | 1. Person 1. induī 2. Person 2. induisti 3. Person 3. induit | 1. Person 1. induimus 2. Person 2. induistis 3. Person 3. induērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. induerō 2. Person 2. indueris 3. Person 3. induerit | 1. Person 1. induerimus 2. Person 2. indueritis 3. Person 3. induerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. indueram 2. Person 2. induerās 3. Person 3. induerat | 1. Person 1. induerāmus 2. Person 2. induerātis 3. Person 3. induerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. induam 2. Person 2. induās 3. Person 3. induat | 1. Person 1. induāmus 2. Person 2. induātis 3. Person 3. induant |
| Imperfekt | 1. Person 1. induerem 2. Person 2. induerēs 3. Person 3. indueret | 1. Person 1. induerēmus 2. Person 2. induerētis 3. Person 3. induerent |
| Perfekt | 1. Person 1. induerim 2. Person 2. indueris 3. Person 3. induerit | 1. Person 1. induerimus 2. Person 2. indueritis 3. Person 3. induerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. induissem 2. Person 2. induissēs 3. Person 3. induisset | 1. Person 1. induissēmus 2. Person 2. induissētis 3. Person 3. induissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | indue! | induite! |
| Futur | 2. Person 2. induito! 3. Person 3. induito! | 2. Person 2. induitōte! 3. Person 3. induunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | induere |
| Perfekt | induisse |
| Futur | indutūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | induens, induentis |
| Futur | indutūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | induendī |
|---|---|
| Dativ | induendō |
| Akkusativ | ad induendum |
| Ablativ | induendō |
Supinum
| indutum |