incipere
intransitives Verb v/i <cipiō, cēpī, ceptum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. incipiō 2. Person 2. incipis 3. Person 3. incipit | 1. Person 1. incipimus 2. Person 2. incipitis 3. Person 3. incipiunt |
| Futur | 1. Person 1. incipiam 2. Person 2. incipiēs 3. Person 3. incipiet | 1. Person 1. incipiēmus 2. Person 2. incipiētis 3. Person 3. incipient |
| Imperfekt | 1. Person 1. incipiēbam 2. Person 2. incipiēbās 3. Person 3. incipiēbat | 1. Person 1. incipiēbāmus 2. Person 2. incipiēbātis 3. Person 3. incipiēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. incēpī 2. Person 2. incēpīsti 3. Person 3. incēpit | 1. Person 1. incēpimus 2. Person 2. incēpīstis 3. Person 3. incēpērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. incēperō 2. Person 2. incēperis 3. Person 3. incēperit | 1. Person 1. incēperimus 2. Person 2. incēperitis 3. Person 3. incēperint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. incēperam 2. Person 2. incēperās 3. Person 3. incēperat | 1. Person 1. incēperāmus 2. Person 2. incēperātis 3. Person 3. incēperant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. incipiam 2. Person 2. incipiās 3. Person 3. incipiat | 1. Person 1. incipiāmus 2. Person 2. incipiātis 3. Person 3. incipiant |
| Imperfekt | 1. Person 1. inciperem 2. Person 2. inciperēs 3. Person 3. inciperet | 1. Person 1. inciperēmus 2. Person 2. inciperētis 3. Person 3. inciperent |
| Perfekt | 1. Person 1. incēperim 2. Person 2. incēperis 3. Person 3. incēperit | 1. Person 1. incēperimus 2. Person 2. incēperitis 3. Person 3. incēperint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. incēpīssem 2. Person 2. incēpīssēs 3. Person 3. incēpīsset | 1. Person 1. incēpissēmus 2. Person 2. incēpissētis 3. Person 3. incēpīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | incipe! | incipite! |
| Futur | 2. Person 2. incipito! 3. Person 3. incipito! | 2. Person 2. incipitōte! 3. Person 3. incipiūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | incipere |
| Perfekt | incēpīsse |
| Futur | inceptūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | incipiēns, incipiēntis |
| Futur | inceptūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | incipiēndī |
|---|---|
| Dativ | incipiēndō |
| Akkusativ | ad incipiēndum |
| Ablativ | incipiēndō |
Supinum
| inceptum |
incipere
transitives Verb v/t <cipiō, cēpī, ceptum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. incipiō 2. Person 2. incipis 3. Person 3. incipit | 1. Person 1. incipimus 2. Person 2. incipitis 3. Person 3. incipiunt |
| Futur | 1. Person 1. incipiam 2. Person 2. incipiēs 3. Person 3. incipiet | 1. Person 1. incipiēmus 2. Person 2. incipiētis 3. Person 3. incipient |
| Imperfekt | 1. Person 1. incipiēbam 2. Person 2. incipiēbās 3. Person 3. incipiēbat | 1. Person 1. incipiēbāmus 2. Person 2. incipiēbātis 3. Person 3. incipiēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. incēpī 2. Person 2. incēpīsti 3. Person 3. incēpit | 1. Person 1. incēpimus 2. Person 2. incēpīstis 3. Person 3. incēpērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. incēperō 2. Person 2. incēperis 3. Person 3. incēperit | 1. Person 1. incēperimus 2. Person 2. incēperitis 3. Person 3. incēperint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. incēperam 2. Person 2. incēperās 3. Person 3. incēperat | 1. Person 1. incēperāmus 2. Person 2. incēperātis 3. Person 3. incēperant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. incipiam 2. Person 2. incipiās 3. Person 3. incipiat | 1. Person 1. incipiāmus 2. Person 2. incipiātis 3. Person 3. incipiant |
| Imperfekt | 1. Person 1. inciperem 2. Person 2. inciperēs 3. Person 3. inciperet | 1. Person 1. inciperēmus 2. Person 2. inciperētis 3. Person 3. inciperent |
| Perfekt | 1. Person 1. incēperim 2. Person 2. incēperis 3. Person 3. incēperit | 1. Person 1. incēperimus 2. Person 2. incēperitis 3. Person 3. incēperint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. incēpīssem 2. Person 2. incēpīssēs 3. Person 3. incēpīsset | 1. Person 1. incēpissēmus 2. Person 2. incēpissētis 3. Person 3. incēpīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | incipe! | incipite! |
| Futur | 2. Person 2. incipito! 3. Person 3. incipito! | 2. Person 2. incipitōte! 3. Person 3. incipiūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | incipere |
| Perfekt | incēpīsse |
| Futur | inceptūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | incipiēns, incipiēntis |
| Futur | inceptūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | incipiēndī |
|---|---|
| Dativ | incipiēndō |
| Akkusativ | ad incipiēndum |
| Ablativ | incipiēndō |
Supinum
| inceptum |