geminare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||geminus||Übersicht aller Übersetzungen
- verdoppeln (mercedem den Lohn)gemināregemināre
- wiederholen, unmittelbar aneinanderreihengemināregemināre
- consulatūs geminatidie unmittelbar aufeinander folgenden Konsulateconsulatūs geminati
- zu einem Paar vereinigen, paarengemināre (nachklassischnachkl.) poetischpoetgemināre (nachklassischnachkl.) poetischpoet
- sich paaren (alicui mit jemandem)gemināre im Passiv (nachklassischnachkl.) poetischpoetgemināre im Passiv (nachklassischnachkl.) poetischpoet
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. geminō 2. Person 2. geminās 3. Person 3. geminat | 1. Person 1. gemināmus 2. Person 2. geminātis 3. Person 3. geminant |
| Futur | 1. Person 1. geminābō 2. Person 2. geminābis 3. Person 3. geminābit | 1. Person 1. geminābimus 2. Person 2. geminābitis 3. Person 3. geminābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. geminābam 2. Person 2. geminābās 3. Person 3. geminābat | 1. Person 1. geminābāmus 2. Person 2. geminābātis 3. Person 3. geminābant |
| Perfekt | 1. Person 1. gemināvī 2. Person 2. gemināvisti 3. Person 3. gemināvit | 1. Person 1. gemināvimus 2. Person 2. gemināvistis 3. Person 3. gemināvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. gemināverō 2. Person 2. gemināveris 3. Person 3. gemināverit | 1. Person 1. gemināverimus 2. Person 2. gemināveritis 3. Person 3. gemināverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. gemināveram 2. Person 2. gemināverās 3. Person 3. gemināverat | 1. Person 1. gemināverāmus 2. Person 2. gemināverātis 3. Person 3. gemināverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. geminem 2. Person 2. geminēs 3. Person 3. geminet | 1. Person 1. geminēmus 2. Person 2. geminētis 3. Person 3. geminent |
| Imperfekt | 1. Person 1. geminārem 2. Person 2. geminārēs 3. Person 3. gemināret | 1. Person 1. geminārēmus 2. Person 2. geminārētis 3. Person 3. geminārent |
| Perfekt | 1. Person 1. gemināverim 2. Person 2. gemināveris 3. Person 3. gemināverit | 1. Person 1. gemināverimus 2. Person 2. gemināveritis 3. Person 3. gemināverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. gemināvissem 2. Person 2. gemināvissēs 3. Person 3. gemināvisset | 1. Person 1. gemināvissēmus 2. Person 2. gemināvissētis 3. Person 3. gemināvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | geminā! | gemināte! |
| Futur | 2. Person 2. gemināto! 3. Person 3. gemināto! | 2. Person 2. geminātōte! 3. Person 3. geminanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | gemināre |
| Perfekt | gemināvisse |
| Futur | geminātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | gemināns, geminantis |
| Futur | geminātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | geminandī |
|---|---|
| Dativ | geminandō |
| Akkusativ | ad geminandum |
| Ablativ | geminandō |
Supinum
| geminātum |
geminare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> ||geminus||T. Lucretius Carus Lucr.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. geminō 2. Person 2. geminās 3. Person 3. geminat | 1. Person 1. gemināmus 2. Person 2. geminātis 3. Person 3. geminant |
| Futur | 1. Person 1. geminābō 2. Person 2. geminābis 3. Person 3. geminābit | 1. Person 1. geminābimus 2. Person 2. geminābitis 3. Person 3. geminābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. geminābam 2. Person 2. geminābās 3. Person 3. geminābat | 1. Person 1. geminābāmus 2. Person 2. geminābātis 3. Person 3. geminābant |
| Perfekt | 1. Person 1. gemināvī 2. Person 2. gemināvisti 3. Person 3. gemināvit | 1. Person 1. gemināvimus 2. Person 2. gemināvistis 3. Person 3. gemināvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. gemināverō 2. Person 2. gemināveris 3. Person 3. gemināverit | 1. Person 1. gemināverimus 2. Person 2. gemināveritis 3. Person 3. gemināverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. gemināveram 2. Person 2. gemināverās 3. Person 3. gemināverat | 1. Person 1. gemināverāmus 2. Person 2. gemināverātis 3. Person 3. gemināverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. geminem 2. Person 2. geminēs 3. Person 3. geminet | 1. Person 1. geminēmus 2. Person 2. geminētis 3. Person 3. geminent |
| Imperfekt | 1. Person 1. geminārem 2. Person 2. geminārēs 3. Person 3. gemināret | 1. Person 1. geminārēmus 2. Person 2. geminārētis 3. Person 3. geminārent |
| Perfekt | 1. Person 1. gemināverim 2. Person 2. gemināveris 3. Person 3. gemināverit | 1. Person 1. gemināverimus 2. Person 2. gemināveritis 3. Person 3. gemināverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. gemināvissem 2. Person 2. gemināvissēs 3. Person 3. gemināvisset | 1. Person 1. gemināvissēmus 2. Person 2. gemināvissētis 3. Person 3. gemināvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | geminā! | gemināte! |
| Futur | 2. Person 2. gemināto! 3. Person 3. gemināto! | 2. Person 2. geminātōte! 3. Person 3. geminanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | gemināre |
| Perfekt | gemināvisse |
| Futur | geminātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | gemināns, geminantis |
| Futur | geminātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | geminandī |
|---|---|
| Dativ | geminandō |
| Akkusativ | ad geminandum |
| Ablativ | geminandō |
Supinum
| geminātum |