extimescere
<timēscō, timuī, - 3.> ||timere||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. extimēscō 2. Person 2. extimēscis 3. Person 3. extimēscit | 1. Person 1. extimēscimus 2. Person 2. extimēscitis 3. Person 3. extimēscunt |
| Futur | 1. Person 1. extimēscam 2. Person 2. extimēsces 3. Person 3. extimēscet | 1. Person 1. extimēscemus 2. Person 2. extimēscetis 3. Person 3. extimēscent |
| Imperfekt | 1. Person 1. extimēscebam 2. Person 2. extimēscebās 3. Person 3. extimēscebat | 1. Person 1. extimēscebāmus 2. Person 2. extimēscebātis 3. Person 3. extimēscebant |
| Perfekt | 1. Person 1. extimuī 2. Person 2. extimuisti 3. Person 3. extimuit | 1. Person 1. extimuimus 2. Person 2. extimuistis 3. Person 3. extimuērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. extimuerō 2. Person 2. extimueris 3. Person 3. extimuerit | 1. Person 1. extimuerimus 2. Person 2. extimueritis 3. Person 3. extimuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. extimueram 2. Person 2. extimuerās 3. Person 3. extimuerat | 1. Person 1. extimuerāmus 2. Person 2. extimuerātis 3. Person 3. extimuerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. extimēscam 2. Person 2. extimēscās 3. Person 3. extimēscat | 1. Person 1. extimēscāmus 2. Person 2. extimēscātis 3. Person 3. extimēscant |
| Imperfekt | 1. Person 1. extimēscerem 2. Person 2. extimēscerēs 3. Person 3. extimēsceret | 1. Person 1. extimēscerēmus 2. Person 2. extimēscerētis 3. Person 3. extimēscerent |
| Perfekt | 1. Person 1. extimuerim 2. Person 2. extimueris 3. Person 3. extimuerit | 1. Person 1. extimuerimus 2. Person 2. extimueritis 3. Person 3. extimuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. extimuissem 2. Person 2. extimuissēs 3. Person 3. extimuisset | 1. Person 1. extimuissēmus 2. Person 2. extimuissētis 3. Person 3. extimuissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | extimēsce! | extimēscite! |
| Futur | 2. Person 2. extimēscito! 3. Person 3. extimēscito! | 2. Person 2. extimēscitōte! 3. Person 3. extimēscunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | extimēscere |
| Perfekt | extimuisse |
| Futur | - |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | extimēscens, extimēscentis |
| Futur | - |
Gerundium
| Genitiv | extimēscendī |
|---|---|
| Dativ | extimēscendō |
| Akkusativ | ad extimēscendum |
| Ablativ | extimēscendō |
Supinum
| - |