Übersicht aller Übersetzungen
- an der Konzentrierung hinderndis-tinēredis-tinēre
- aliquem distinere figurativ, in übertragenem Sinnfigjemandes Aufmerksamkeit vielfältig beanspruchenaliquem distinere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- verzögern, verhinderndis-tinēredis-tinēre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. distinēō 2. Person 2. distinēs 3. Person 3. distinēt | 1. Person 1. distinēmus 2. Person 2. distinētis 3. Person 3. distinēnt |
| Futur | 1. Person 1. distinēbō 2. Person 2. distinēbis 3. Person 3. distinēbit | 1. Person 1. distinēbimus 2. Person 2. distinēbitis 3. Person 3. distinēbunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. distinēbam 2. Person 2. distinēbās 3. Person 3. distinēbat | 1. Person 1. distinēbāmus 2. Person 2. distinēbātis 3. Person 3. distinēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. distinuī 2. Person 2. distinuisti 3. Person 3. distinuit | 1. Person 1. distinuimus 2. Person 2. distinuistis 3. Person 3. distinuērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. distinuerō 2. Person 2. distinueris 3. Person 3. distinuerit | 1. Person 1. distinuerimus 2. Person 2. distinueritis 3. Person 3. distinuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. distinueram 2. Person 2. distinuerās 3. Person 3. distinuerat | 1. Person 1. distinuerāmus 2. Person 2. distinuerātis 3. Person 3. distinuerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. distinēam 2. Person 2. distinēās 3. Person 3. distinēat | 1. Person 1. distinēāmus 2. Person 2. distinēātis 3. Person 3. distinēant |
| Imperfekt | 1. Person 1. distinērem 2. Person 2. distinērēs 3. Person 3. distinēret | 1. Person 1. distinērēmus 2. Person 2. distinērētis 3. Person 3. distinērent |
| Perfekt | 1. Person 1. distinuerim 2. Person 2. distinueris 3. Person 3. distinuerit | 1. Person 1. distinuerimus 2. Person 2. distinueritis 3. Person 3. distinuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. distinuissem 2. Person 2. distinuissēs 3. Person 3. distinuisset | 1. Person 1. distinuissēmus 2. Person 2. distinuissētis 3. Person 3. distinuissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | distinē! | distinēte! |
| Futur | 2. Person 2. distinēto! 3. Person 3. distinēto! | 2. Person 2. distinētōte! 3. Person 3. distinēnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | distinēre |
| Perfekt | distinuisse |
| Futur | distentūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | distinēns, distinēntis |
| Futur | distentūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | distinēndī |
|---|---|
| Dativ | distinēndō |
| Akkusativ | ad distinēndum |
| Ablativ | distinēndō |
Supinum
| distentum |