dissupare
<ō, āvī, ātum 1.> (altlateinischaltl.)Übersicht aller Übersetzungen
- dissupāre → siehe „dis-sipāre“dissupāre → siehe „dis-sipāre“
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dissupō 2. Person 2. dissupās 3. Person 3. dissupat | 1. Person 1. dissupāmus 2. Person 2. dissupātis 3. Person 3. dissupant |
Futur | 1. Person 1. dissupābō 2. Person 2. dissupābis 3. Person 3. dissupābit | 1. Person 1. dissupābimus 2. Person 2. dissupābitis 3. Person 3. dissupābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. dissupābam 2. Person 2. dissupābās 3. Person 3. dissupābat | 1. Person 1. dissupābāmus 2. Person 2. dissupābātis 3. Person 3. dissupābant |
Perfekt | 1. Person 1. dissupāvī 2. Person 2. dissupāvisti 3. Person 3. dissupāvit | 1. Person 1. dissupāvimus 2. Person 2. dissupāvistis 3. Person 3. dissupāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dissupāverō 2. Person 2. dissupāveris 3. Person 3. dissupāverit | 1. Person 1. dissupāverimus 2. Person 2. dissupāveritis 3. Person 3. dissupāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dissupāveram 2. Person 2. dissupāverās 3. Person 3. dissupāverat | 1. Person 1. dissupāverāmus 2. Person 2. dissupāverātis 3. Person 3. dissupāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dissupem 2. Person 2. dissupēs 3. Person 3. dissupet | 1. Person 1. dissupēmus 2. Person 2. dissupētis 3. Person 3. dissupent |
Imperfekt | 1. Person 1. dissupārem 2. Person 2. dissupārēs 3. Person 3. dissupāret | 1. Person 1. dissupārēmus 2. Person 2. dissupārētis 3. Person 3. dissupārent |
Perfekt | 1. Person 1. dissupāverim 2. Person 2. dissupāveris 3. Person 3. dissupāverit | 1. Person 1. dissupāverimus 2. Person 2. dissupāveritis 3. Person 3. dissupāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dissupāvissem 2. Person 2. dissupāvissēs 3. Person 3. dissupāvisset | 1. Person 1. dissupāvissēmus 2. Person 2. dissupāvissētis 3. Person 3. dissupāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dissupā! | dissupāte! |
Futur | 2. Person 2. dissupāto! 3. Person 3. dissupāto! | 2. Person 2. dissupātōte! 3. Person 3. dissupanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dissupāre |
Perfekt | dissupāvisse |
Futur | dissupātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dissupāns, dissupantis |
Futur | dissupātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | dissupandī |
---|---|
Dativ | dissupandō |
Akkusativ | ad dissupandum |
Ablativ | dissupandō |
Supinum
dissupātum |