dissentire
<sentiō, sēnsī, sēnsum 4.>Übersicht aller Übersetzungen
- abweichen (a re/cum re von etwas)dis-sentīre figurativ, in übertragenem Sinnfigdis-sentīre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- nicht übereinstimmen (a re/cum re mit etwas)dis-sentīre figurativ, in übertragenem Sinnfigdis-sentīre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- im Widerspruch stehen (a re/cum re zu etwas)dis-sentīre figurativ, in übertragenem Sinnfigdis-sentīre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dissentīō 2. Person 2. dissentīs 3. Person 3. dissentīt | 1. Person 1. dissentīmus 2. Person 2. dissentītis 3. Person 3. dissentīunt |
| Futur | 1. Person 1. dissentīam 2. Person 2. dissentīes 3. Person 3. dissentīet | 1. Person 1. dissentīemus 2. Person 2. dissentīetis 3. Person 3. dissentīent |
| Imperfekt | 1. Person 1. dissentīebam 2. Person 2. dissentīebās 3. Person 3. dissentīebat | 1. Person 1. dissentīebāmus 2. Person 2. dissentīebātis 3. Person 3. dissentīebant |
| Perfekt | 1. Person 1. dissensī 2. Person 2. dissensisti 3. Person 3. dissensit | 1. Person 1. dissensimus 2. Person 2. dissensistis 3. Person 3. dissensērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. dissenserō 2. Person 2. dissenseris 3. Person 3. dissenserit | 1. Person 1. dissenserimus 2. Person 2. dissenseritis 3. Person 3. dissenserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dissenseram 2. Person 2. dissenserās 3. Person 3. dissenserat | 1. Person 1. dissenserāmus 2. Person 2. dissenserātis 3. Person 3. dissenserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dissentīam 2. Person 2. dissentīās 3. Person 3. dissentīat | 1. Person 1. dissentīāmus 2. Person 2. dissentīātis 3. Person 3. dissentīant |
| Imperfekt | 1. Person 1. dissentīrem 2. Person 2. dissentīrēs 3. Person 3. dissentīret | 1. Person 1. dissentīrēmus 2. Person 2. dissentīrētis 3. Person 3. dissentīrent |
| Perfekt | 1. Person 1. dissenserim 2. Person 2. dissenseris 3. Person 3. dissenserit | 1. Person 1. dissenserimus 2. Person 2. dissenseritis 3. Person 3. dissenserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dissensissem 2. Person 2. dissensissēs 3. Person 3. dissensisset | 1. Person 1. dissensissēmus 2. Person 2. dissensissētis 3. Person 3. dissensissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | dissentī! | dissentīte! |
| Futur | 2. Person 2. dissentīto! 3. Person 3. dissentīto! | 2. Person 2. dissentītōte! 3. Person 3. dissentīunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | dissentīre |
| Perfekt | dissensisse |
| Futur | dissensūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | dissentīens, dissentīentis |
| Futur | dissensūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | dissentīendī |
|---|---|
| Dativ | dissentīendō |
| Akkusativ | ad dissentīendum |
| Ablativ | dissentīendō |
Supinum
| dissensum |