Übersicht aller Übersetzungen
- zerstören, zertrümmerndis-iceredis-icere
- capillos disiceredie Haare zerraufencapillos disicere
- disiecta comasmit zerrauftem Haardisiecta comas
- zunichte machen, vereitelndis-icere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfigdis-icere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
- pacem disicere
- rem familiarem disiceredas Vermögen verschwendenrem familiarem disicere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. disiciō 2. Person 2. disicis 3. Person 3. disicit | 1. Person 1. disicimus 2. Person 2. disicitis 3. Person 3. disiciunt |
Futur | 1. Person 1. disiciam 2. Person 2. disiciēs 3. Person 3. disiciet | 1. Person 1. disiciēmus 2. Person 2. disiciētis 3. Person 3. disicient |
Imperfekt | 1. Person 1. disiciēbam 2. Person 2. disiciēbās 3. Person 3. disiciēbat | 1. Person 1. disiciēbāmus 2. Person 2. disiciēbātis 3. Person 3. disiciēbant |
Perfekt | 1. Person 1. disiēcī 2. Person 2. disiēcīsti 3. Person 3. disiēcit | 1. Person 1. disiēcimus 2. Person 2. disiēcīstis 3. Person 3. disiēcērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. disiēcerō 2. Person 2. disiēceris 3. Person 3. disiēcerit | 1. Person 1. disiēcerimus 2. Person 2. disiēceritis 3. Person 3. disiēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. disiēceram 2. Person 2. disiēcerās 3. Person 3. disiēcerat | 1. Person 1. disiēcerāmus 2. Person 2. disiēcerātis 3. Person 3. disiēcerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. disiciam 2. Person 2. disiciās 3. Person 3. disiciat | 1. Person 1. disiciāmus 2. Person 2. disiciātis 3. Person 3. disiciant |
Imperfekt | 1. Person 1. disicerem 2. Person 2. disicerēs 3. Person 3. disiceret | 1. Person 1. disicerēmus 2. Person 2. disicerētis 3. Person 3. disicerent |
Perfekt | 1. Person 1. disiēcerim 2. Person 2. disiēceris 3. Person 3. disiēcerit | 1. Person 1. disiēcerimus 2. Person 2. disiēceritis 3. Person 3. disiēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. disiēcīssem 2. Person 2. disiēcīssēs 3. Person 3. disiēcīsset | 1. Person 1. disiēcissēmus 2. Person 2. disiēcissētis 3. Person 3. disiēcīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | disice! | disicite! |
Futur | 2. Person 2. disicito! 3. Person 3. disicito! | 2. Person 2. disicitōte! 3. Person 3. disiciūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | disicere |
Perfekt | disiēcīsse |
Futur | disiectūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | disiciēns, disiciēntis |
Futur | disiectūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | disiciēndī |
---|---|
Dativ | disiciēndō |
Akkusativ | ad disiciēndum |
Ablativ | disiciēndō |
Supinum
disiectum |