detinere
<tineō, tinuī, tentum 2.> ||tenere||Übersicht aller Übersetzungen
- abhalten (a re von etwas)dē-tinēre (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)hindern (a re an etwas)dē-tinēre (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)dē-tinēre (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)
- aliquem ab incepto detinerejemanden von seinem Vorhaben abhaltenaliquem ab incepto detinere
- aufhalten, zurückhaltendē-tinēredē-tinēre
- dauernd festhalten, in Beschlag nehmendē-tinēre figurativ, in übertragenem Sinnfigdē-tinēre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- zurückhalten, vorenthalten (pecuniam Geld)dē-tinēre (nachklassischnachkl.)dē-tinēre (nachklassischnachkl.)
- beibehalten, belassendē-tinēre (nachklassischnachkl.)dē-tinēre (nachklassischnachkl.)
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dētinēō 2. Person 2. dētinēs 3. Person 3. dētinēt | 1. Person 1. dētinēmus 2. Person 2. dētinētis 3. Person 3. dētinēnt |
Futur | 1. Person 1. dētinēbō 2. Person 2. dētinēbis 3. Person 3. dētinēbit | 1. Person 1. dētinēbimus 2. Person 2. dētinēbitis 3. Person 3. dētinēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. dētinēbam 2. Person 2. dētinēbās 3. Person 3. dētinēbat | 1. Person 1. dētinēbāmus 2. Person 2. dētinēbātis 3. Person 3. dētinēbant |
Perfekt | 1. Person 1. dētinuī 2. Person 2. dētinuisti 3. Person 3. dētinuit | 1. Person 1. dētinuimus 2. Person 2. dētinuistis 3. Person 3. dētinuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dētinuerō 2. Person 2. dētinueris 3. Person 3. dētinuerit | 1. Person 1. dētinuerimus 2. Person 2. dētinueritis 3. Person 3. dētinuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dētinueram 2. Person 2. dētinuerās 3. Person 3. dētinuerat | 1. Person 1. dētinuerāmus 2. Person 2. dētinuerātis 3. Person 3. dētinuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dētinēam 2. Person 2. dētinēās 3. Person 3. dētinēat | 1. Person 1. dētinēāmus 2. Person 2. dētinēātis 3. Person 3. dētinēant |
Imperfekt | 1. Person 1. dētinērem 2. Person 2. dētinērēs 3. Person 3. dētinēret | 1. Person 1. dētinērēmus 2. Person 2. dētinērētis 3. Person 3. dētinērent |
Perfekt | 1. Person 1. dētinuerim 2. Person 2. dētinueris 3. Person 3. dētinuerit | 1. Person 1. dētinuerimus 2. Person 2. dētinueritis 3. Person 3. dētinuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dētinuissem 2. Person 2. dētinuissēs 3. Person 3. dētinuisset | 1. Person 1. dētinuissēmus 2. Person 2. dētinuissētis 3. Person 3. dētinuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dētinē! | dētinēte! |
Futur | 2. Person 2. dētinēto! 3. Person 3. dētinēto! | 2. Person 2. dētinētōte! 3. Person 3. dētinēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dētinēre |
Perfekt | dētinuisse |
Futur | dētentūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dētinēns, dētinēntis |
Futur | dētentūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | dētinēndī |
---|---|
Dativ | dētinēndō |
Akkusativ | ad dētinēndum |
Ablativ | dētinēndō |
Supinum
dētentum |