decurrere
intransitives Verb v/i <currō, (cu)currī, cursum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dēcurrō 2. Person 2. dēcurris 3. Person 3. dēcurrit | 1. Person 1. dēcurrimus 2. Person 2. dēcurritis 3. Person 3. dēcurrunt |
| Futur | 1. Person 1. dēcurram 2. Person 2. dēcurres 3. Person 3. dēcurret | 1. Person 1. dēcurremus 2. Person 2. dēcurretis 3. Person 3. dēcurrent |
| Imperfekt | 1. Person 1. dēcurrebam 2. Person 2. dēcurrebās 3. Person 3. dēcurrebat | 1. Person 1. dēcurrebāmus 2. Person 2. dēcurrebātis 3. Person 3. dēcurrebant |
| Perfekt | 1. Person 1. dē(cu)currī 2. Person 2. dē(cu)curristi 3. Person 3. dē(cu)currit | 1. Person 1. dē(cu)currimus 2. Person 2. dē(cu)curristis 3. Person 3. dē(cu)currērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. dē(cu)currerō 2. Person 2. dē(cu)curreris 3. Person 3. dē(cu)currerit | 1. Person 1. dē(cu)currerimus 2. Person 2. dē(cu)curreritis 3. Person 3. dē(cu)currerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dē(cu)curreram 2. Person 2. dē(cu)currerās 3. Person 3. dē(cu)currerat | 1. Person 1. dē(cu)currerāmus 2. Person 2. dē(cu)currerātis 3. Person 3. dē(cu)currerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dēcurram 2. Person 2. dēcurrās 3. Person 3. dēcurrat | 1. Person 1. dēcurrāmus 2. Person 2. dēcurrātis 3. Person 3. dēcurrant |
| Imperfekt | 1. Person 1. dēcurrerem 2. Person 2. dēcurrerēs 3. Person 3. dēcurreret | 1. Person 1. dēcurrerēmus 2. Person 2. dēcurrerētis 3. Person 3. dēcurrerent |
| Perfekt | 1. Person 1. dē(cu)currerim 2. Person 2. dē(cu)curreris 3. Person 3. dē(cu)currerit | 1. Person 1. dē(cu)currerimus 2. Person 2. dē(cu)curreritis 3. Person 3. dē(cu)currerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dē(cu)currissem 2. Person 2. dē(cu)currissēs 3. Person 3. dē(cu)currisset | 1. Person 1. dē(cu)currissēmus 2. Person 2. dē(cu)currissētis 3. Person 3. dē(cu)currissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | dēcurre! | dēcurrite! |
| Futur | 2. Person 2. dēcurrito! 3. Person 3. dēcurrito! | 2. Person 2. dēcurritōte! 3. Person 3. dēcurrunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | dēcurrere |
| Perfekt | dē(cu)currisse |
| Futur | dēcursūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | dēcurrens, dēcurrentis |
| Futur | dēcursūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | dēcurrendī |
|---|---|
| Dativ | dēcurrendō |
| Akkusativ | ad dēcurrendum |
| Ablativ | dēcurrendō |
Supinum
| dēcursum |
decurrere
transitives Verb v/t <currō, (cu)currī, cursum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- durchlaufen (septem milia passuum sieben Meilen)dē-curreredē-currere
- zurücklegen, vollendendē-curreredē-currere
- honores decurrereÄmter bekleidenhonores decurrere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dēcurrō 2. Person 2. dēcurris 3. Person 3. dēcurrit | 1. Person 1. dēcurrimus 2. Person 2. dēcurritis 3. Person 3. dēcurrunt |
| Futur | 1. Person 1. dēcurram 2. Person 2. dēcurres 3. Person 3. dēcurret | 1. Person 1. dēcurremus 2. Person 2. dēcurretis 3. Person 3. dēcurrent |
| Imperfekt | 1. Person 1. dēcurrebam 2. Person 2. dēcurrebās 3. Person 3. dēcurrebat | 1. Person 1. dēcurrebāmus 2. Person 2. dēcurrebātis 3. Person 3. dēcurrebant |
| Perfekt | 1. Person 1. dē(cu)currī 2. Person 2. dē(cu)curristi 3. Person 3. dē(cu)currit | 1. Person 1. dē(cu)currimus 2. Person 2. dē(cu)curristis 3. Person 3. dē(cu)currērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. dē(cu)currerō 2. Person 2. dē(cu)curreris 3. Person 3. dē(cu)currerit | 1. Person 1. dē(cu)currerimus 2. Person 2. dē(cu)curreritis 3. Person 3. dē(cu)currerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dē(cu)curreram 2. Person 2. dē(cu)currerās 3. Person 3. dē(cu)currerat | 1. Person 1. dē(cu)currerāmus 2. Person 2. dē(cu)currerātis 3. Person 3. dē(cu)currerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dēcurram 2. Person 2. dēcurrās 3. Person 3. dēcurrat | 1. Person 1. dēcurrāmus 2. Person 2. dēcurrātis 3. Person 3. dēcurrant |
| Imperfekt | 1. Person 1. dēcurrerem 2. Person 2. dēcurrerēs 3. Person 3. dēcurreret | 1. Person 1. dēcurrerēmus 2. Person 2. dēcurrerētis 3. Person 3. dēcurrerent |
| Perfekt | 1. Person 1. dē(cu)currerim 2. Person 2. dē(cu)curreris 3. Person 3. dē(cu)currerit | 1. Person 1. dē(cu)currerimus 2. Person 2. dē(cu)curreritis 3. Person 3. dē(cu)currerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dē(cu)currissem 2. Person 2. dē(cu)currissēs 3. Person 3. dē(cu)currisset | 1. Person 1. dē(cu)currissēmus 2. Person 2. dē(cu)currissētis 3. Person 3. dē(cu)currissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | dēcurre! | dēcurrite! |
| Futur | 2. Person 2. dēcurrito! 3. Person 3. dēcurrito! | 2. Person 2. dēcurritōte! 3. Person 3. dēcurrunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | dēcurrere |
| Perfekt | dē(cu)currisse |
| Futur | dēcursūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | dēcurrens, dēcurrentis |
| Futur | dēcursūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | dēcurrendī |
|---|---|
| Dativ | dēcurrendō |
| Akkusativ | ad dēcurrendum |
| Ablativ | dēcurrendō |
Supinum
| dēcursum |