contabefacere
<faciō, fēcī, factum 3.>T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. contābēfaciō 2. Person 2. contābēfacis 3. Person 3. contābēfacit | 1. Person 1. contābēfacimus 2. Person 2. contābēfacitis 3. Person 3. contābēfaciunt |
Futur | 1. Person 1. contābēfaciam 2. Person 2. contābēfaciēs 3. Person 3. contābēfaciet | 1. Person 1. contābēfaciēmus 2. Person 2. contābēfaciētis 3. Person 3. contābēfacient |
Imperfekt | 1. Person 1. contābēfaciēbam 2. Person 2. contābēfaciēbās 3. Person 3. contābēfaciēbat | 1. Person 1. contābēfaciēbāmus 2. Person 2. contābēfaciēbātis 3. Person 3. contābēfaciēbant |
Perfekt | 1. Person 1. contabefēcī 2. Person 2. contabefēcīsti 3. Person 3. contabefēcit | 1. Person 1. contabefēcimus 2. Person 2. contabefēcīstis 3. Person 3. contabefēcērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. contabefēcerō 2. Person 2. contabefēceris 3. Person 3. contabefēcerit | 1. Person 1. contabefēcerimus 2. Person 2. contabefēceritis 3. Person 3. contabefēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. contabefēceram 2. Person 2. contabefēcerās 3. Person 3. contabefēcerat | 1. Person 1. contabefēcerāmus 2. Person 2. contabefēcerātis 3. Person 3. contabefēcerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. contābēfaciam 2. Person 2. contābēfaciās 3. Person 3. contābēfaciat | 1. Person 1. contābēfaciāmus 2. Person 2. contābēfaciātis 3. Person 3. contābēfaciant |
Imperfekt | 1. Person 1. contābēfacerem 2. Person 2. contābēfacerēs 3. Person 3. contābēfaceret | 1. Person 1. contābēfacerēmus 2. Person 2. contābēfacerētis 3. Person 3. contābēfacerent |
Perfekt | 1. Person 1. contabefēcerim 2. Person 2. contabefēceris 3. Person 3. contabefēcerit | 1. Person 1. contabefēcerimus 2. Person 2. contabefēceritis 3. Person 3. contabefēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. contabefēcīssem 2. Person 2. contabefēcīssēs 3. Person 3. contabefēcīsset | 1. Person 1. contabefēcissēmus 2. Person 2. contabefēcissētis 3. Person 3. contabefēcīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | contābēface! | contābēfacite! |
Futur | 2. Person 2. contābēfacito! 3. Person 3. contābēfacito! | 2. Person 2. contābēfacitōte! 3. Person 3. contābēfaciūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | contābēfacere |
Perfekt | contabefēcīsse |
Futur | contabefactūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | contābēfaciēns, contābēfaciēntis |
Futur | contabefactūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | contābēfaciēndī |
---|---|
Dativ | contābēfaciēndō |
Akkusativ | ad contābēfaciēndum |
Ablativ | contābēfaciēndō |
Supinum
contabefactum |