constringere
<stringō, strīnxī, strictum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- zusammenschnüren, zusammenbinden (sarcinam Gepäck)cōn-stringerecōn-stringere
- curru constrictusan den Wagen gebundencurru constrictus
- festbinden, befestigencōn-stringerecōn-stringere
- befestigen = unauflöslich machen (foedus iure iurando ein Bündnis durch Eid)cōn-stringere figurativ, in übertragenem Sinnfigcōn-stringere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- beschränken, einschränken (orbem terrarum novis legibus den ganzen Erdkreis durch neue Gesetze)cōn-stringere figurativ, in übertragenem Sinnfigcōn-stringere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- kurz zusammenfassen (orationem aptis verbis eine Rede in geeigneten Worten)cōn-stringere RhetorikRHETcōn-stringere RhetorikRHET
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōnstringō 2. Person 2. cōnstringis 3. Person 3. cōnstringit | 1. Person 1. cōnstringimus 2. Person 2. cōnstringitis 3. Person 3. cōnstringunt |
| Futur | 1. Person 1. cōnstringam 2. Person 2. cōnstringes 3. Person 3. cōnstringet | 1. Person 1. cōnstringemus 2. Person 2. cōnstringetis 3. Person 3. cōnstringent |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōnstringebam 2. Person 2. cōnstringebās 3. Person 3. cōnstringebat | 1. Person 1. cōnstringebāmus 2. Person 2. cōnstringebātis 3. Person 3. cōnstringebant |
| Perfekt | 1. Person 1. cōnstrīnxī 2. Person 2. cōnstrīnxisti 3. Person 3. cōnstrīnxit | 1. Person 1. cōnstrīnximus 2. Person 2. cōnstrīnxistis 3. Person 3. cōnstrīnxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. cōnstrīnxerō 2. Person 2. cōnstrīnxeris 3. Person 3. cōnstrīnxerit | 1. Person 1. cōnstrīnxerimus 2. Person 2. cōnstrīnxeritis 3. Person 3. cōnstrīnxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnstrīnxeram 2. Person 2. cōnstrīnxerās 3. Person 3. cōnstrīnxerat | 1. Person 1. cōnstrīnxerāmus 2. Person 2. cōnstrīnxerātis 3. Person 3. cōnstrīnxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōnstringam 2. Person 2. cōnstringās 3. Person 3. cōnstringat | 1. Person 1. cōnstringāmus 2. Person 2. cōnstringātis 3. Person 3. cōnstringant |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōnstringerem 2. Person 2. cōnstringerēs 3. Person 3. cōnstringeret | 1. Person 1. cōnstringerēmus 2. Person 2. cōnstringerētis 3. Person 3. cōnstringerent |
| Perfekt | 1. Person 1. cōnstrīnxerim 2. Person 2. cōnstrīnxeris 3. Person 3. cōnstrīnxerit | 1. Person 1. cōnstrīnxerimus 2. Person 2. cōnstrīnxeritis 3. Person 3. cōnstrīnxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnstrīnxissem 2. Person 2. cōnstrīnxissēs 3. Person 3. cōnstrīnxisset | 1. Person 1. cōnstrīnxissēmus 2. Person 2. cōnstrīnxissētis 3. Person 3. cōnstrīnxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | cōnstringe! | cōnstringite! |
| Futur | 2. Person 2. cōnstringito! 3. Person 3. cōnstringito! | 2. Person 2. cōnstringitōte! 3. Person 3. cōnstringunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | cōnstringere |
| Perfekt | cōnstrīnxisse |
| Futur | cōnstrictūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | cōnstringens, cōnstringentis |
| Futur | cōnstrictūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | cōnstringendī |
|---|---|
| Dativ | cōnstringendō |
| Akkusativ | ad cōnstringendum |
| Ablativ | cōnstringendō |
Supinum
| cōnstrictum |