concumbere
<cumbō, cubuī, cubitum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. concumbō 2. Person 2. concumbis 3. Person 3. concumbit | 1. Person 1. concumbimus 2. Person 2. concumbitis 3. Person 3. concumbunt |
| Futur | 1. Person 1. concumbam 2. Person 2. concumbes 3. Person 3. concumbet | 1. Person 1. concumbemus 2. Person 2. concumbetis 3. Person 3. concumbent |
| Imperfekt | 1. Person 1. concumbebam 2. Person 2. concumbebās 3. Person 3. concumbebat | 1. Person 1. concumbebāmus 2. Person 2. concumbebātis 3. Person 3. concumbebant |
| Perfekt | 1. Person 1. concubuī 2. Person 2. concubuisti 3. Person 3. concubuit | 1. Person 1. concubuimus 2. Person 2. concubuistis 3. Person 3. concubuērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. concubuerō 2. Person 2. concubueris 3. Person 3. concubuerit | 1. Person 1. concubuerimus 2. Person 2. concubueritis 3. Person 3. concubuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. concubueram 2. Person 2. concubuerās 3. Person 3. concubuerat | 1. Person 1. concubuerāmus 2. Person 2. concubuerātis 3. Person 3. concubuerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. concumbam 2. Person 2. concumbās 3. Person 3. concumbat | 1. Person 1. concumbāmus 2. Person 2. concumbātis 3. Person 3. concumbant |
| Imperfekt | 1. Person 1. concumberem 2. Person 2. concumberēs 3. Person 3. concumberet | 1. Person 1. concumberēmus 2. Person 2. concumberētis 3. Person 3. concumberent |
| Perfekt | 1. Person 1. concubuerim 2. Person 2. concubueris 3. Person 3. concubuerit | 1. Person 1. concubuerimus 2. Person 2. concubueritis 3. Person 3. concubuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. concubuissem 2. Person 2. concubuissēs 3. Person 3. concubuisset | 1. Person 1. concubuissēmus 2. Person 2. concubuissētis 3. Person 3. concubuissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | concumbe! | concumbite! |
| Futur | 2. Person 2. concumbito! 3. Person 3. concumbito! | 2. Person 2. concumbitōte! 3. Person 3. concumbunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | concumbere |
| Perfekt | concubuisse |
| Futur | concubitūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | concumbens, concumbentis |
| Futur | concubitūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | concumbendī |
|---|---|
| Dativ | concumbendō |
| Akkusativ | ad concumbendum |
| Ablativ | concumbendō |
Supinum
| concubitum |