conciere
<cieō, cīvī, citum 2.>Übersicht aller Übersetzungen
- herbeirufencon-ciērecon-ciēre
- aufbietencon-ciēre Militär, militärischMILcon-ciēre Militär, militärischMIL
- saxa tormento conciereFelsen mit dem Wurfgeschütz schleudernsaxa tormento conciere
- aufregen, aufwiegeln (aliquem ad aliquid/in aliquid jemanden zu etwas)con-ciēre figurativ, in übertragenem Sinnfigcon-ciēre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- erregen, hervorrufencon-ciēre figurativ, in übertragenem Sinnfigcon-ciēre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. conciēō 2. Person 2. conciēs 3. Person 3. conciēt | 1. Person 1. conciēmus 2. Person 2. conciētis 3. Person 3. conciēnt |
| Futur | 1. Person 1. conciēbō 2. Person 2. conciēbis 3. Person 3. conciēbit | 1. Person 1. conciēbimus 2. Person 2. conciēbitis 3. Person 3. conciēbunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. conciēbam 2. Person 2. conciēbās 3. Person 3. conciēbat | 1. Person 1. conciēbāmus 2. Person 2. conciēbātis 3. Person 3. conciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. concīvī 2. Person 2. concīvisti 3. Person 3. concīvit | 1. Person 1. concīvimus 2. Person 2. concīvistis 3. Person 3. concīvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. concīverō 2. Person 2. concīveris 3. Person 3. concīverit | 1. Person 1. concīverimus 2. Person 2. concīveritis 3. Person 3. concīverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. concīveram 2. Person 2. concīverās 3. Person 3. concīverat | 1. Person 1. concīverāmus 2. Person 2. concīverātis 3. Person 3. concīverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. conciēam 2. Person 2. conciēās 3. Person 3. conciēat | 1. Person 1. conciēāmus 2. Person 2. conciēātis 3. Person 3. conciēant |
| Imperfekt | 1. Person 1. conciērem 2. Person 2. conciērēs 3. Person 3. conciēret | 1. Person 1. conciērēmus 2. Person 2. conciērētis 3. Person 3. conciērent |
| Perfekt | 1. Person 1. concīverim 2. Person 2. concīveris 3. Person 3. concīverit | 1. Person 1. concīverimus 2. Person 2. concīveritis 3. Person 3. concīverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. concīvissem 2. Person 2. concīvissēs 3. Person 3. concīvisset | 1. Person 1. concīvissēmus 2. Person 2. concīvissētis 3. Person 3. concīvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | conciē! | conciēte! |
| Futur | 2. Person 2. conciēto! 3. Person 3. conciēto! | 2. Person 2. conciētōte! 3. Person 3. conciēnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | conciēre |
| Perfekt | concivisse |
| Futur | concitūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | conciēns, conciēntis |
| Futur | concitūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | conciēndī |
|---|---|
| Dativ | conciēndō |
| Akkusativ | ad conciēndum |
| Ablativ | conciēndō |
Supinum
| concitum |