circumstare
intransitives Verb v/i <stō, stetī, - 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- herumstehen, umherstehencircum-stārecircum-stāre
- circum-stāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumstō 2. Person 2. circumstās 3. Person 3. circumstat | 1. Person 1. circumstāmus 2. Person 2. circumstātis 3. Person 3. circumstant |
| Futur | 1. Person 1. circumstābō 2. Person 2. circumstābis 3. Person 3. circumstābit | 1. Person 1. circumstābimus 2. Person 2. circumstābitis 3. Person 3. circumstābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumstābam 2. Person 2. circumstābās 3. Person 3. circumstābat | 1. Person 1. circumstābāmus 2. Person 2. circumstābātis 3. Person 3. circumstābant |
| Perfekt | 1. Person 1. circumstetī 2. Person 2. circumstetisti 3. Person 3. circumstetit | 1. Person 1. circumstetimus 2. Person 2. circumstetistis 3. Person 3. circumstetērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. circumsteterō 2. Person 2. circumsteteris 3. Person 3. circumsteterit | 1. Person 1. circumsteterimus 2. Person 2. circumsteteritis 3. Person 3. circumsteterint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumsteteram 2. Person 2. circumsteterās 3. Person 3. circumsteterat | 1. Person 1. circumsteterāmus 2. Person 2. circumsteterātis 3. Person 3. circumsteterant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumstem 2. Person 2. circumstēs 3. Person 3. circumstet | 1. Person 1. circumstēmus 2. Person 2. circumstētis 3. Person 3. circumstent |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumstārem 2. Person 2. circumstārēs 3. Person 3. circumstāret | 1. Person 1. circumstārēmus 2. Person 2. circumstārētis 3. Person 3. circumstārent |
| Perfekt | 1. Person 1. circumsteterim 2. Person 2. circumsteteris 3. Person 3. circumsteterit | 1. Person 1. circumsteterimus 2. Person 2. circumsteteritis 3. Person 3. circumsteterint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumstetissem 2. Person 2. circumstetissēs 3. Person 3. circumstetisset | 1. Person 1. circumstetissēmus 2. Person 2. circumstetissētis 3. Person 3. circumstetissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | circumstā! | circumstāte! |
| Futur | 2. Person 2. circumstāto! 3. Person 3. circumstāto! | 2. Person 2. circumstātōte! 3. Person 3. circumstanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | circumstāre |
| Perfekt | circumstetisse |
| Futur | - |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | circumstāns, circumstantis |
| Futur | - |
Gerundium
| Genitiv | circumstandī |
|---|---|
| Dativ | circumstandō |
| Akkusativ | ad circumstandum |
| Ablativ | circumstandō |
Supinum
| - |
circumstare
transitives Verb v/t <stō, stetī, - 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumstō 2. Person 2. circumstās 3. Person 3. circumstat | 1. Person 1. circumstāmus 2. Person 2. circumstātis 3. Person 3. circumstant |
| Futur | 1. Person 1. circumstābō 2. Person 2. circumstābis 3. Person 3. circumstābit | 1. Person 1. circumstābimus 2. Person 2. circumstābitis 3. Person 3. circumstābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumstābam 2. Person 2. circumstābās 3. Person 3. circumstābat | 1. Person 1. circumstābāmus 2. Person 2. circumstābātis 3. Person 3. circumstābant |
| Perfekt | 1. Person 1. circumstetī 2. Person 2. circumstetisti 3. Person 3. circumstetit | 1. Person 1. circumstetimus 2. Person 2. circumstetistis 3. Person 3. circumstetērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. circumsteterō 2. Person 2. circumsteteris 3. Person 3. circumsteterit | 1. Person 1. circumsteterimus 2. Person 2. circumsteteritis 3. Person 3. circumsteterint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumsteteram 2. Person 2. circumsteterās 3. Person 3. circumsteterat | 1. Person 1. circumsteterāmus 2. Person 2. circumsteterātis 3. Person 3. circumsteterant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumstem 2. Person 2. circumstēs 3. Person 3. circumstet | 1. Person 1. circumstēmus 2. Person 2. circumstētis 3. Person 3. circumstent |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumstārem 2. Person 2. circumstārēs 3. Person 3. circumstāret | 1. Person 1. circumstārēmus 2. Person 2. circumstārētis 3. Person 3. circumstārent |
| Perfekt | 1. Person 1. circumsteterim 2. Person 2. circumsteteris 3. Person 3. circumsteterit | 1. Person 1. circumsteterimus 2. Person 2. circumsteteritis 3. Person 3. circumsteterint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumstetissem 2. Person 2. circumstetissēs 3. Person 3. circumstetisset | 1. Person 1. circumstetissēmus 2. Person 2. circumstetissētis 3. Person 3. circumstetissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | circumstā! | circumstāte! |
| Futur | 2. Person 2. circumstāto! 3. Person 3. circumstāto! | 2. Person 2. circumstātōte! 3. Person 3. circumstanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | circumstāre |
| Perfekt | circumstetisse |
| Futur | - |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | circumstāns, circumstantis |
| Futur | - |
Gerundium
| Genitiv | circumstandī |
|---|---|
| Dativ | circumstandō |
| Akkusativ | ad circumstandum |
| Ablativ | circumstandō |
Supinum
| - |