circumire
<eō, iī, itum 0.>Übersicht aller Übersetzungen
- herumgehen (aliquid um etwas)circum-īreumgehen, umfahren (aliquid etwas)circum-īrecircum-īre
- elephantos circumireeinen Bogen um die Elefanten machenelephantos circumire
- insidias circumireeinem Hinterhalt ausweicheninsidias circumire
- umschreiben, umgehencircum-īre figurativ, in übertragenem Sinnfigcircum-īre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- hintergehen, täuschencircum-īre P. Terentius AferTer.,M. Valerius Martialis Mart.circum-īre P. Terentius AferTer.,M. Valerius Martialis Mart.
- einfassen, umschließencircum-īre (nachklassischnachkl.) poetischpoetcircum-īre (nachklassischnachkl.) poetischpoet
- umzingeln, überflügelncircum-īre Militär, militärischMILcircum-īre Militär, militärischMIL
- hostem a tergo circumire
- ab hostibus circumirivon den Feinden eingeschlossen werdenab hostibus circumiri
- belli fluctibus circumiri figurativ, in übertragenem Sinnfigbelli fluctibus circumiri figurativ, in übertragenem Sinnfig
- aliquem circumirevon einem zum anderen gehenaliquem circumire
- bereisen, besichtigencircum-īrecircum-īre
- besuchencircum-īrecircum-īre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumeō 2. Person 2. circumīs 3. Person 3. circumit | 1. Person 1. circumīmus 2. Person 2. circumītis 3. Person 3. circumeunt |
| Futur | 1. Person 1. circumībō 2. Person 2. circumībis 3. Person 3. circumībit | 1. Person 1. circumībimus 2. Person 2. circumībitis 3. Person 3. circumībunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumībam 2. Person 2. circumībās 3. Person 3. circumībat | 1. Person 1. circumībāmus 2. Person 2. circumībātis 3. Person 3. circumībant |
| Perfekt | 1. Person 1. circumiī 2. Person 2. circumīstī 3. Person 3. circumiit | 1. Person 1. circumiimus 2. Person 2. circumīstis 3. Person 3. circumiērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. circumierō 2. Person 2. circumieris 3. Person 3. circumierit | 1. Person 1. circumierimus 2. Person 2. circumieritis 3. Person 3. circumierint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumieram 2. Person 2. circumierās 3. Person 3. circumierat | 1. Person 1. circumierāmus 2. Person 2. circumierātis 3. Person 3. circumierant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumeam 2. Person 2. circumeās 3. Person 3. circumeat | 1. Person 1. circumeāmus 2. Person 2. circumeātis 3. Person 3. circumeant |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumīrem 2. Person 2. circumīrēs 3. Person 3. circumīret | 1. Person 1. circumīrēmus 2. Person 2. circumīrētis 3. Person 3. circumīrent |
| Perfekt | 1. Person 1. circumierim 2. Person 2. circumieris 3. Person 3. circumierit | 1. Person 1. circumierimus 2. Person 2. circumieritis 3. Person 3. circumierint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumīssem 2. Person 2. circumīssēs 3. Person 3. circumīsset | 1. Person 1. circumīssēmus 2. Person 2. circumīssētis 3. Person 3. circumīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | circumī | circumīte |
| Futur | 2. Person 2. circumītō 3. Person 3. circumītō | 2. Person 2. circumītōte 3. Person 3. circumeuntō |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | circumīre |
| Perfekt | circumīsse |
| Futur | circumitūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | circumiēns, euntis |
| Futur | circumitūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | circumeundī |
|---|---|
| Dativ | circumeundō |
| Akkusativ | ad circumeundum |
| Ablativ | circumeundō |
Supinum
| circumitum |