approbare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- gutheißen, anerkennen (aliquid etwas), (+accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI)ap-probāreap-probāre
- ap-probāre im Passiv
- segnenap-probāre RhetorikRHETap-probāre RhetorikRHET
- aliquid alicui approbare (nachklassischnachkl.) poetischpoetetwas zu jemandes Zufriedenheit machenaliquid alicui approbare (nachklassischnachkl.) poetischpoet
- beweisen, bestätigenap-probāreap-probāre
- propositionem approbareeinen Satz beweisenpropositionem approbare
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. approbō 2. Person 2. approbās 3. Person 3. approbat | 1. Person 1. approbāmus 2. Person 2. approbātis 3. Person 3. approbant |
Futur | 1. Person 1. approbābō 2. Person 2. approbābis 3. Person 3. approbābit | 1. Person 1. approbābimus 2. Person 2. approbābitis 3. Person 3. approbābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. approbābam 2. Person 2. approbābās 3. Person 3. approbābat | 1. Person 1. approbābāmus 2. Person 2. approbābātis 3. Person 3. approbābant |
Perfekt | 1. Person 1. approbāvī 2. Person 2. approbāvisti 3. Person 3. approbāvit | 1. Person 1. approbāvimus 2. Person 2. approbāvistis 3. Person 3. approbāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. approbāverō 2. Person 2. approbāveris 3. Person 3. approbāverit | 1. Person 1. approbāverimus 2. Person 2. approbāveritis 3. Person 3. approbāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. approbāveram 2. Person 2. approbāverās 3. Person 3. approbāverat | 1. Person 1. approbāverāmus 2. Person 2. approbāverātis 3. Person 3. approbāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. approbem 2. Person 2. approbēs 3. Person 3. approbet | 1. Person 1. approbēmus 2. Person 2. approbētis 3. Person 3. approbent |
Imperfekt | 1. Person 1. approbārem 2. Person 2. approbārēs 3. Person 3. approbāret | 1. Person 1. approbārēmus 2. Person 2. approbārētis 3. Person 3. approbārent |
Perfekt | 1. Person 1. approbāverim 2. Person 2. approbāveris 3. Person 3. approbāverit | 1. Person 1. approbāverimus 2. Person 2. approbāveritis 3. Person 3. approbāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. approbāvissem 2. Person 2. approbāvissēs 3. Person 3. approbāvisset | 1. Person 1. approbāvissēmus 2. Person 2. approbāvissētis 3. Person 3. approbāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | approbā! | approbāte! |
Futur | 2. Person 2. approbāto! 3. Person 3. approbāto! | 2. Person 2. approbātōte! 3. Person 3. approbanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | approbāre |
Perfekt | approbāvisse |
Futur | approbātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | approbāns, approbantis |
Futur | approbātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | approbandī |
---|---|
Dativ | approbandō |
Akkusativ | ad approbandum |
Ablativ | approbandō |
Supinum
approbātum |