affingere
<fingō, finxī, fictum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- hinzubilden, hinzufügen (alicui aliquid jemandem etwas)af-fingereaf-fingere
- membra corpori affingeredem Körper Gliedmaßen hinzufügenmembra corpori affingere
- andichten (alicui aliquid jemandem etwas)af-fingere figurativ, in übertragenem Sinnfigaf-fingere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- miracula loco affingereeinem Ort Wunder zuschreibenmiracula loco affingere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. affingō 2. Person 2. affingis 3. Person 3. affingit | 1. Person 1. affingimus 2. Person 2. affingitis 3. Person 3. affingunt |
| Futur | 1. Person 1. affingam 2. Person 2. affinges 3. Person 3. affinget | 1. Person 1. affingemus 2. Person 2. affingetis 3. Person 3. affingent |
| Imperfekt | 1. Person 1. affingebam 2. Person 2. affingebās 3. Person 3. affingebat | 1. Person 1. affingebāmus 2. Person 2. affingebātis 3. Person 3. affingebant |
| Perfekt | 1. Person 1. affinxī 2. Person 2. affinxisti 3. Person 3. affinxit | 1. Person 1. affinximus 2. Person 2. affinxistis 3. Person 3. affinxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. affinxerō 2. Person 2. affinxeris 3. Person 3. affinxerit | 1. Person 1. affinxerimus 2. Person 2. affinxeritis 3. Person 3. affinxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. affinxeram 2. Person 2. affinxerās 3. Person 3. affinxerat | 1. Person 1. affinxerāmus 2. Person 2. affinxerātis 3. Person 3. affinxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. affingam 2. Person 2. affingās 3. Person 3. affingat | 1. Person 1. affingāmus 2. Person 2. affingātis 3. Person 3. affingant |
| Imperfekt | 1. Person 1. affingerem 2. Person 2. affingerēs 3. Person 3. affingeret | 1. Person 1. affingerēmus 2. Person 2. affingerētis 3. Person 3. affingerent |
| Perfekt | 1. Person 1. affinxerim 2. Person 2. affinxeris 3. Person 3. affinxerit | 1. Person 1. affinxerimus 2. Person 2. affinxeritis 3. Person 3. affinxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. affinxissem 2. Person 2. affinxissēs 3. Person 3. affinxisset | 1. Person 1. affinxissēmus 2. Person 2. affinxissētis 3. Person 3. affinxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | affinge! | affingite! |
| Futur | 2. Person 2. affingito! 3. Person 3. affingito! | 2. Person 2. affingitōte! 3. Person 3. affingunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | affingere |
| Perfekt | affinxisse |
| Futur | affictūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | affingens, affingentis |
| Futur | affictūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | affingendī |
|---|---|
| Dativ | affingendō |
| Akkusativ | ad affingendum |
| Ablativ | affingendō |
Supinum
| affictum |