adiudicare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- zuerkennen, zusprechen (alicui aliquid jemandem etwas)ad-iūdicāre RechtswesenJURad-iūdicāre RechtswesenJUR
- agrum populo adiudicare
- causam alicui adiudicareden Prozess zu jemandes Gunsten entscheidencausam alicui adiudicare
- zuschreibenad-iūdicāread-iūdicāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. adiūdicō 2. Person 2. adiūdicās 3. Person 3. adiūdicat | 1. Person 1. adiūdicāmus 2. Person 2. adiūdicātis 3. Person 3. adiūdicant |
| Futur | 1. Person 1. adiūdicābō 2. Person 2. adiūdicābis 3. Person 3. adiūdicābit | 1. Person 1. adiūdicābimus 2. Person 2. adiūdicābitis 3. Person 3. adiūdicābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. adiūdicābam 2. Person 2. adiūdicābās 3. Person 3. adiūdicābat | 1. Person 1. adiūdicābāmus 2. Person 2. adiūdicābātis 3. Person 3. adiūdicābant |
| Perfekt | 1. Person 1. adiūdicāvī 2. Person 2. adiūdicāvisti 3. Person 3. adiūdicāvit | 1. Person 1. adiūdicāvimus 2. Person 2. adiūdicāvistis 3. Person 3. adiūdicāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. adiūdicāverō 2. Person 2. adiūdicāveris 3. Person 3. adiūdicāverit | 1. Person 1. adiūdicāverimus 2. Person 2. adiūdicāveritis 3. Person 3. adiūdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. adiūdicāveram 2. Person 2. adiūdicāverās 3. Person 3. adiūdicāverat | 1. Person 1. adiūdicāverāmus 2. Person 2. adiūdicāverātis 3. Person 3. adiūdicāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. adiūdicem 2. Person 2. adiūdicēs 3. Person 3. adiūdicet | 1. Person 1. adiūdicēmus 2. Person 2. adiūdicētis 3. Person 3. adiūdicent |
| Imperfekt | 1. Person 1. adiūdicārem 2. Person 2. adiūdicārēs 3. Person 3. adiūdicāret | 1. Person 1. adiūdicārēmus 2. Person 2. adiūdicārētis 3. Person 3. adiūdicārent |
| Perfekt | 1. Person 1. adiūdicāverim 2. Person 2. adiūdicāveris 3. Person 3. adiūdicāverit | 1. Person 1. adiūdicāverimus 2. Person 2. adiūdicāveritis 3. Person 3. adiūdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. adiūdicāvissem 2. Person 2. adiūdicāvissēs 3. Person 3. adiūdicāvisset | 1. Person 1. adiūdicāvissēmus 2. Person 2. adiūdicāvissētis 3. Person 3. adiūdicāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | adiūdicā! | adiūdicāte! |
| Futur | 2. Person 2. adiūdicāto! 3. Person 3. adiūdicāto! | 2. Person 2. adiūdicātōte! 3. Person 3. adiūdicanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | adiūdicāre |
| Perfekt | adiūdicāvisse |
| Futur | adiūdicātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | adiūdicāns, adiūdicantis |
| Futur | adiūdicātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | adiūdicandī |
|---|---|
| Dativ | adiūdicandō |
| Akkusativ | ad adiūdicandum |
| Ablativ | adiūdicandō |
Supinum
| adiūdicātum |