accingere
<cingō, cinxī, cinctum 3.> poetischpoet (unklassischunkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- angürten, umgürtenac-cingereac-cingere
- ausrüsten, ausstattenac-cingereac-cingere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. accingō 2. Person 2. accingis 3. Person 3. accingit | 1. Person 1. accingimus 2. Person 2. accingitis 3. Person 3. accingunt |
| Futur | 1. Person 1. accingam 2. Person 2. accinges 3. Person 3. accinget | 1. Person 1. accingemus 2. Person 2. accingetis 3. Person 3. accingent |
| Imperfekt | 1. Person 1. accingebam 2. Person 2. accingebās 3. Person 3. accingebat | 1. Person 1. accingebāmus 2. Person 2. accingebātis 3. Person 3. accingebant |
| Perfekt | 1. Person 1. accinxī 2. Person 2. accinxisti 3. Person 3. accinxit | 1. Person 1. accinximus 2. Person 2. accinxistis 3. Person 3. accinxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. accinxerō 2. Person 2. accinxeris 3. Person 3. accinxerit | 1. Person 1. accinxerimus 2. Person 2. accinxeritis 3. Person 3. accinxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. accinxeram 2. Person 2. accinxerās 3. Person 3. accinxerat | 1. Person 1. accinxerāmus 2. Person 2. accinxerātis 3. Person 3. accinxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. accingam 2. Person 2. accingās 3. Person 3. accingat | 1. Person 1. accingāmus 2. Person 2. accingātis 3. Person 3. accingant |
| Imperfekt | 1. Person 1. accingerem 2. Person 2. accingerēs 3. Person 3. accingeret | 1. Person 1. accingerēmus 2. Person 2. accingerētis 3. Person 3. accingerent |
| Perfekt | 1. Person 1. accinxerim 2. Person 2. accinxeris 3. Person 3. accinxerit | 1. Person 1. accinxerimus 2. Person 2. accinxeritis 3. Person 3. accinxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. accinxissem 2. Person 2. accinxissēs 3. Person 3. accinxisset | 1. Person 1. accinxissēmus 2. Person 2. accinxissētis 3. Person 3. accinxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | accinge! | accingite! |
| Futur | 2. Person 2. accingito! 3. Person 3. accingito! | 2. Person 2. accingitōte! 3. Person 3. accingunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | accingere |
| Perfekt | accinxisse |
| Futur | accinctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | accingens, accingentis |
| Futur | accinctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | accingendī |
|---|---|
| Dativ | accingendō |
| Akkusativ | ad accingendum |
| Ablativ | accingendō |
Supinum
| accinctum |