abiudicare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- richterlich aberkennen, absprechen (aliquid ab aliquo/alicui etwas jemandem)ab-iūdicāreab-iūdicāre
- ab-iūdicāre Antonym → siehe „ad-iūdicāre“ab-iūdicāre Antonym → siehe „ad-iūdicāre“
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. abiūdicō 2. Person 2. abiūdicās 3. Person 3. abiūdicat | 1. Person 1. abiūdicāmus 2. Person 2. abiūdicātis 3. Person 3. abiūdicant |
| Futur | 1. Person 1. abiūdicābō 2. Person 2. abiūdicābis 3. Person 3. abiūdicābit | 1. Person 1. abiūdicābimus 2. Person 2. abiūdicābitis 3. Person 3. abiūdicābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. abiūdicābam 2. Person 2. abiūdicābās 3. Person 3. abiūdicābat | 1. Person 1. abiūdicābāmus 2. Person 2. abiūdicābātis 3. Person 3. abiūdicābant |
| Perfekt | 1. Person 1. abiūdicāvī 2. Person 2. abiūdicāvisti 3. Person 3. abiūdicāvit | 1. Person 1. abiūdicāvimus 2. Person 2. abiūdicāvistis 3. Person 3. abiūdicāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. abiūdicāverō 2. Person 2. abiūdicāveris 3. Person 3. abiūdicāverit | 1. Person 1. abiūdicāverimus 2. Person 2. abiūdicāveritis 3. Person 3. abiūdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. abiūdicāveram 2. Person 2. abiūdicāverās 3. Person 3. abiūdicāverat | 1. Person 1. abiūdicāverāmus 2. Person 2. abiūdicāverātis 3. Person 3. abiūdicāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. abiūdicem 2. Person 2. abiūdicēs 3. Person 3. abiūdicet | 1. Person 1. abiūdicēmus 2. Person 2. abiūdicētis 3. Person 3. abiūdicent |
| Imperfekt | 1. Person 1. abiūdicārem 2. Person 2. abiūdicārēs 3. Person 3. abiūdicāret | 1. Person 1. abiūdicārēmus 2. Person 2. abiūdicārētis 3. Person 3. abiūdicārent |
| Perfekt | 1. Person 1. abiūdicāverim 2. Person 2. abiūdicāveris 3. Person 3. abiūdicāverit | 1. Person 1. abiūdicāverimus 2. Person 2. abiūdicāveritis 3. Person 3. abiūdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. abiūdicāvissem 2. Person 2. abiūdicāvissēs 3. Person 3. abiūdicāvisset | 1. Person 1. abiūdicāvissēmus 2. Person 2. abiūdicāvissētis 3. Person 3. abiūdicāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | abiūdicā! | abiūdicāte! |
| Futur | 2. Person 2. abiūdicāto! 3. Person 3. abiūdicāto! | 2. Person 2. abiūdicātōte! 3. Person 3. abiūdicanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | abiūdicāre |
| Perfekt | abiūdicāvisse |
| Futur | abiūdicātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | abiūdicāns, abiūdicantis |
| Futur | abiūdicātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | abiūdicandī |
|---|---|
| Dativ | abiūdicandō |
| Akkusativ | ad abiūdicandum |
| Ablativ | abiūdicandō |
Supinum
| abiūdicātum |