truncare
<ō, āvī, ātum 1.> ||truncus||Übersicht aller Übersetzungen
- beschneiden, verstümmeln, stutzen (aliquid re etwas an etwas)truncāretruncāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. truncō 2. Person 2. truncās 3. Person 3. truncat | 1. Person 1. truncāmus 2. Person 2. truncātis 3. Person 3. truncant |
| Futur | 1. Person 1. truncābō 2. Person 2. truncābis 3. Person 3. truncābit | 1. Person 1. truncābimus 2. Person 2. truncābitis 3. Person 3. truncābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. truncābam 2. Person 2. truncābās 3. Person 3. truncābat | 1. Person 1. truncābāmus 2. Person 2. truncābātis 3. Person 3. truncābant |
| Perfekt | 1. Person 1. truncāvī 2. Person 2. truncāvisti 3. Person 3. truncāvit | 1. Person 1. truncāvimus 2. Person 2. truncāvistis 3. Person 3. truncāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. truncāverō 2. Person 2. truncāveris 3. Person 3. truncāverit | 1. Person 1. truncāverimus 2. Person 2. truncāveritis 3. Person 3. truncāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. truncāveram 2. Person 2. truncāverās 3. Person 3. truncāverat | 1. Person 1. truncāverāmus 2. Person 2. truncāverātis 3. Person 3. truncāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. truncem 2. Person 2. truncēs 3. Person 3. truncet | 1. Person 1. truncēmus 2. Person 2. truncētis 3. Person 3. truncent |
| Imperfekt | 1. Person 1. truncārem 2. Person 2. truncārēs 3. Person 3. truncāret | 1. Person 1. truncārēmus 2. Person 2. truncārētis 3. Person 3. truncārent |
| Perfekt | 1. Person 1. truncāverim 2. Person 2. truncāveris 3. Person 3. truncāverit | 1. Person 1. truncāverimus 2. Person 2. truncāveritis 3. Person 3. truncāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. truncāvissem 2. Person 2. truncāvissēs 3. Person 3. truncāvisset | 1. Person 1. truncāvissēmus 2. Person 2. truncāvissētis 3. Person 3. truncāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | truncā! | truncāte! |
| Futur | 2. Person 2. truncāto! 3. Person 3. truncāto! | 2. Person 2. truncātōte! 3. Person 3. truncanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | truncāre |
| Perfekt | truncāvisse |
| Futur | truncātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | truncāns, truncantis |
| Futur | truncātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | truncandī |
|---|---|
| Dativ | truncandō |
| Akkusativ | ad truncandum |
| Ablativ | truncandō |
Supinum
| truncātum |