surrogare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. surrogō 2. Person 2. surrogās 3. Person 3. surrogat | 1. Person 1. surrogāmus 2. Person 2. surrogātis 3. Person 3. surrogant |
| Futur | 1. Person 1. surrogābō 2. Person 2. surrogābis 3. Person 3. surrogābit | 1. Person 1. surrogābimus 2. Person 2. surrogābitis 3. Person 3. surrogābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. surrogābam 2. Person 2. surrogābās 3. Person 3. surrogābat | 1. Person 1. surrogābāmus 2. Person 2. surrogābātis 3. Person 3. surrogābant |
| Perfekt | 1. Person 1. surrogāvī 2. Person 2. surrogāvisti 3. Person 3. surrogāvit | 1. Person 1. surrogāvimus 2. Person 2. surrogāvistis 3. Person 3. surrogāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. surrogāverō 2. Person 2. surrogāveris 3. Person 3. surrogāverit | 1. Person 1. surrogāverimus 2. Person 2. surrogāveritis 3. Person 3. surrogāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrogāveram 2. Person 2. surrogāverās 3. Person 3. surrogāverat | 1. Person 1. surrogāverāmus 2. Person 2. surrogāverātis 3. Person 3. surrogāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. surrogem 2. Person 2. surrogēs 3. Person 3. surroget | 1. Person 1. surrogēmus 2. Person 2. surrogētis 3. Person 3. surrogent |
| Imperfekt | 1. Person 1. surrogārem 2. Person 2. surrogārēs 3. Person 3. surrogāret | 1. Person 1. surrogārēmus 2. Person 2. surrogārētis 3. Person 3. surrogārent |
| Perfekt | 1. Person 1. surrogāverim 2. Person 2. surrogāveris 3. Person 3. surrogāverit | 1. Person 1. surrogāverimus 2. Person 2. surrogāveritis 3. Person 3. surrogāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrogāvissem 2. Person 2. surrogāvissēs 3. Person 3. surrogāvisset | 1. Person 1. surrogāvissēmus 2. Person 2. surrogāvissētis 3. Person 3. surrogāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | surrogā! | surrogāte! |
| Futur | 2. Person 2. surrogāto! 3. Person 3. surrogāto! | 2. Person 2. surrogātōte! 3. Person 3. surroganto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | surrogāre |
| Perfekt | surrogāvisse |
| Futur | surrogātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | surrogāns, surrogantis |
| Futur | surrogātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | surrogandī |
|---|---|
| Dativ | surrogandō |
| Akkusativ | ad surrogandum |
| Ablativ | surrogandō |
Supinum
| surrogātum |