supplicare
<ō, āvī, ātum 1.> ||supplex||Übersicht aller Übersetzungen
- alicui supplicarezu jemandem beten, jemandem Bittgebete darbringenalicui supplicare
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. supplicō 2. Person 2. supplicās 3. Person 3. supplicat | 1. Person 1. supplicāmus 2. Person 2. supplicātis 3. Person 3. supplicant |
Futur | 1. Person 1. supplicābō 2. Person 2. supplicābis 3. Person 3. supplicābit | 1. Person 1. supplicābimus 2. Person 2. supplicābitis 3. Person 3. supplicābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. supplicābam 2. Person 2. supplicābās 3. Person 3. supplicābat | 1. Person 1. supplicābāmus 2. Person 2. supplicābātis 3. Person 3. supplicābant |
Perfekt | 1. Person 1. supplicāvī 2. Person 2. supplicāvisti 3. Person 3. supplicāvit | 1. Person 1. supplicāvimus 2. Person 2. supplicāvistis 3. Person 3. supplicāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. supplicāverō 2. Person 2. supplicāveris 3. Person 3. supplicāverit | 1. Person 1. supplicāverimus 2. Person 2. supplicāveritis 3. Person 3. supplicāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. supplicāveram 2. Person 2. supplicāverās 3. Person 3. supplicāverat | 1. Person 1. supplicāverāmus 2. Person 2. supplicāverātis 3. Person 3. supplicāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. supplicem 2. Person 2. supplicēs 3. Person 3. supplicet | 1. Person 1. supplicēmus 2. Person 2. supplicētis 3. Person 3. supplicent |
Imperfekt | 1. Person 1. supplicārem 2. Person 2. supplicārēs 3. Person 3. supplicāret | 1. Person 1. supplicārēmus 2. Person 2. supplicārētis 3. Person 3. supplicārent |
Perfekt | 1. Person 1. supplicāverim 2. Person 2. supplicāveris 3. Person 3. supplicāverit | 1. Person 1. supplicāverimus 2. Person 2. supplicāveritis 3. Person 3. supplicāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. supplicāvissem 2. Person 2. supplicāvissēs 3. Person 3. supplicāvisset | 1. Person 1. supplicāvissēmus 2. Person 2. supplicāvissētis 3. Person 3. supplicāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | supplicā! | supplicāte! |
Futur | 2. Person 2. supplicāto! 3. Person 3. supplicāto! | 2. Person 2. supplicātōte! 3. Person 3. supplicanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | supplicāre |
Perfekt | supplicāvisse |
Futur | supplicātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | supplicāns, supplicantis |
Futur | supplicātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | supplicandī |
---|---|
Dativ | supplicandō |
Akkusativ | ad supplicandum |
Ablativ | supplicandō |
Supinum
supplicātum |