superire
<eō, super-ire, - 0.>T. Lucretius Carus Lucr.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. supereō 2. Person 2. superīs 3. Person 3. superit | 1. Person 1. superīmus 2. Person 2. superītis 3. Person 3. supereunt |
Futur | 1. Person 1. superībō 2. Person 2. superībis 3. Person 3. superībit | 1. Person 1. superībimus 2. Person 2. superībitis 3. Person 3. superībunt |
Imperfekt | 1. Person 1. superībam 2. Person 2. superībās 3. Person 3. superībat | 1. Person 1. superībāmus 2. Person 2. superībātis 3. Person 3. superībant |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. supeream 2. Person 2. supereās 3. Person 3. supereat | 1. Person 1. supereāmus 2. Person 2. supereātis 3. Person 3. supereant |
Imperfekt | 1. Person 1. superīrem 2. Person 2. superīrēs 3. Person 3. superīret | 1. Person 1. superīrēmus 2. Person 2. superīrētis 3. Person 3. superīrent |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | superī | superīte |
Futur | 2. Person 2. superītō 3. Person 3. superītō | 2. Person 2. superītōte 3. Person 3. supereuntō |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | superīre |
Perfekt | - |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | superiēns, euntis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | supereundī |
---|---|
Dativ | supereundō |
Akkusativ | ad supereundum |
Ablativ | supereundō |
Supinum
- |