superimponere
<pōnō, posuī, positum 3.>P. Vergilius Maro Verg.,T. Livius Liv.Übersicht aller Übersetzungen
- darauflegen (alicui rei auf etwas)super-impōneresuper-impōnere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. superimpōnō 2. Person 2. superimpōnis 3. Person 3. superimpōnit | 1. Person 1. superimpōnimus 2. Person 2. superimpōnitis 3. Person 3. superimpōnunt |
Futur | 1. Person 1. superimpōnam 2. Person 2. superimpōnes 3. Person 3. superimpōnet | 1. Person 1. superimpōnemus 2. Person 2. superimpōnetis 3. Person 3. superimpōnent |
Imperfekt | 1. Person 1. superimpōnebam 2. Person 2. superimpōnebās 3. Person 3. superimpōnebat | 1. Person 1. superimpōnebāmus 2. Person 2. superimpōnebātis 3. Person 3. superimpōnebant |
Perfekt | 1. Person 1. superimposuī 2. Person 2. superimposuisti 3. Person 3. superimposuit | 1. Person 1. superimposuimus 2. Person 2. superimposuistis 3. Person 3. superimposuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. superimposuerō 2. Person 2. superimposueris 3. Person 3. superimposuerit | 1. Person 1. superimposuerimus 2. Person 2. superimposueritis 3. Person 3. superimposuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. superimposueram 2. Person 2. superimposuerās 3. Person 3. superimposuerat | 1. Person 1. superimposuerāmus 2. Person 2. superimposuerātis 3. Person 3. superimposuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. superimpōnam 2. Person 2. superimpōnās 3. Person 3. superimpōnat | 1. Person 1. superimpōnāmus 2. Person 2. superimpōnātis 3. Person 3. superimpōnant |
Imperfekt | 1. Person 1. superimpōnerem 2. Person 2. superimpōnerēs 3. Person 3. superimpōneret | 1. Person 1. superimpōnerēmus 2. Person 2. superimpōnerētis 3. Person 3. superimpōnerent |
Perfekt | 1. Person 1. superimposuerim 2. Person 2. superimposueris 3. Person 3. superimposuerit | 1. Person 1. superimposuerimus 2. Person 2. superimposueritis 3. Person 3. superimposuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. superimposuissem 2. Person 2. superimposuissēs 3. Person 3. superimposuisset | 1. Person 1. superimposuissēmus 2. Person 2. superimposuissētis 3. Person 3. superimposuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | superimpōne! | superimpōnite! |
Futur | 2. Person 2. superimpōnito! 3. Person 3. superimpōnito! | 2. Person 2. superimpōnitōte! 3. Person 3. superimpōnunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | superimpōnere |
Perfekt | superimposuisse |
Futur | superimpositūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | superimpōnens, superimpōnentis |
Futur | superimpositūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | superimpōnendī |
---|---|
Dativ | superimpōnendō |
Akkusativ | ad superimpōnendum |
Ablativ | superimpōnendō |
Supinum
superimpositum |