succollare
<ō, āvī, ātum 1.> ||collum|| (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. succollō 2. Person 2. succollās 3. Person 3. succollat | 1. Person 1. succollāmus 2. Person 2. succollātis 3. Person 3. succollant |
Futur | 1. Person 1. succollābō 2. Person 2. succollābis 3. Person 3. succollābit | 1. Person 1. succollābimus 2. Person 2. succollābitis 3. Person 3. succollābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. succollābam 2. Person 2. succollābās 3. Person 3. succollābat | 1. Person 1. succollābāmus 2. Person 2. succollābātis 3. Person 3. succollābant |
Perfekt | 1. Person 1. succollāvī 2. Person 2. succollāvisti 3. Person 3. succollāvit | 1. Person 1. succollāvimus 2. Person 2. succollāvistis 3. Person 3. succollāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. succollāverō 2. Person 2. succollāveris 3. Person 3. succollāverit | 1. Person 1. succollāverimus 2. Person 2. succollāveritis 3. Person 3. succollāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. succollāveram 2. Person 2. succollāverās 3. Person 3. succollāverat | 1. Person 1. succollāverāmus 2. Person 2. succollāverātis 3. Person 3. succollāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. succollem 2. Person 2. succollēs 3. Person 3. succollet | 1. Person 1. succollēmus 2. Person 2. succollētis 3. Person 3. succollent |
Imperfekt | 1. Person 1. succollārem 2. Person 2. succollārēs 3. Person 3. succollāret | 1. Person 1. succollārēmus 2. Person 2. succollārētis 3. Person 3. succollārent |
Perfekt | 1. Person 1. succollāverim 2. Person 2. succollāveris 3. Person 3. succollāverit | 1. Person 1. succollāverimus 2. Person 2. succollāveritis 3. Person 3. succollāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. succollāvissem 2. Person 2. succollāvissēs 3. Person 3. succollāvisset | 1. Person 1. succollāvissēmus 2. Person 2. succollāvissētis 3. Person 3. succollāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | succollā! | succollāte! |
Futur | 2. Person 2. succollāto! 3. Person 3. succollāto! | 2. Person 2. succollātōte! 3. Person 3. succollanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | succollāre |
Perfekt | succollāvisse |
Futur | succollātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | succollāns, succollantis |
Futur | succollātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | succollandī |
---|---|
Dativ | succollandō |
Akkusativ | ad succollandum |
Ablativ | succollandō |
Supinum
succollātum |