succenturiare
<ō, āvī, ātum 1.> (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. succenturiō 2. Person 2. succenturiās 3. Person 3. succenturiat | 1. Person 1. succenturiāmus 2. Person 2. succenturiātis 3. Person 3. succenturiant |
Futur | 1. Person 1. succenturiābō 2. Person 2. succenturiābis 3. Person 3. succenturiābit | 1. Person 1. succenturiābimus 2. Person 2. succenturiābitis 3. Person 3. succenturiābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. succenturiābam 2. Person 2. succenturiābās 3. Person 3. succenturiābat | 1. Person 1. succenturiābāmus 2. Person 2. succenturiābātis 3. Person 3. succenturiābant |
Perfekt | 1. Person 1. succenturiāvī 2. Person 2. succenturiāvisti 3. Person 3. succenturiāvit | 1. Person 1. succenturiāvimus 2. Person 2. succenturiāvistis 3. Person 3. succenturiāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. succenturiāverō 2. Person 2. succenturiāveris 3. Person 3. succenturiāverit | 1. Person 1. succenturiāverimus 2. Person 2. succenturiāveritis 3. Person 3. succenturiāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. succenturiāveram 2. Person 2. succenturiāverās 3. Person 3. succenturiāverat | 1. Person 1. succenturiāverāmus 2. Person 2. succenturiāverātis 3. Person 3. succenturiāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. succenturiem 2. Person 2. succenturiēs 3. Person 3. succenturiet | 1. Person 1. succenturiēmus 2. Person 2. succenturiētis 3. Person 3. succenturient |
Imperfekt | 1. Person 1. succenturiārem 2. Person 2. succenturiārēs 3. Person 3. succenturiāret | 1. Person 1. succenturiārēmus 2. Person 2. succenturiārētis 3. Person 3. succenturiārent |
Perfekt | 1. Person 1. succenturiāverim 2. Person 2. succenturiāveris 3. Person 3. succenturiāverit | 1. Person 1. succenturiāverimus 2. Person 2. succenturiāveritis 3. Person 3. succenturiāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. succenturiāvissem 2. Person 2. succenturiāvissēs 3. Person 3. succenturiāvisset | 1. Person 1. succenturiāvissēmus 2. Person 2. succenturiāvissētis 3. Person 3. succenturiāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | succenturiā! | succenturiāte! |
Futur | 2. Person 2. succenturiāto! 3. Person 3. succenturiāto! | 2. Person 2. succenturiātōte! 3. Person 3. succenturianto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | succenturiāre |
Perfekt | succenturiāvisse |
Futur | succenturiātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | succenturiāns, succenturiantis |
Futur | succenturiātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | succenturiandī |
---|---|
Dativ | succenturiandō |
Akkusativ | ad succenturiandum |
Ablativ | succenturiandō |
Supinum
succenturiātum |