subrubere
<eō, sub-rubere, - 2.>Übersicht aller Übersetzungen
- rötlich seinsub-rubēresub-rubēre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. subrubēō 2. Person 2. subrubēs 3. Person 3. subrubēt | 1. Person 1. subrubēmus 2. Person 2. subrubētis 3. Person 3. subrubēnt |
Futur | 1. Person 1. subrubēbō 2. Person 2. subrubēbis 3. Person 3. subrubēbit | 1. Person 1. subrubēbimus 2. Person 2. subrubēbitis 3. Person 3. subrubēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. subrubēbam 2. Person 2. subrubēbās 3. Person 3. subrubēbat | 1. Person 1. subrubēbāmus 2. Person 2. subrubēbātis 3. Person 3. subrubēbant |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. subrubēam 2. Person 2. subrubēās 3. Person 3. subrubēat | 1. Person 1. subrubēāmus 2. Person 2. subrubēātis 3. Person 3. subrubēant |
Imperfekt | 1. Person 1. subrubērem 2. Person 2. subrubērēs 3. Person 3. subrubēret | 1. Person 1. subrubērēmus 2. Person 2. subrubērētis 3. Person 3. subrubērent |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | subrubē! | subrubēte! |
Futur | 2. Person 2. subrubēto! 3. Person 3. subrubēto! | 2. Person 2. subrubētōte! 3. Person 3. subrubēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | subrubēre |
Perfekt | - |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | subrubēns, subrubēntis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | subrubēndī |
---|---|
Dativ | subrubēndō |
Akkusativ | ad subrubēndum |
Ablativ | subrubēndō |
Supinum
- |