stupefacere
<faciō, fēcī, factum 3.> ||stupere||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. stupefaciō 2. Person 2. stupefacis 3. Person 3. stupefacit | 1. Person 1. stupefacimus 2. Person 2. stupefacitis 3. Person 3. stupefaciunt |
Futur | 1. Person 1. stupefaciam 2. Person 2. stupefaciēs 3. Person 3. stupefaciet | 1. Person 1. stupefaciēmus 2. Person 2. stupefaciētis 3. Person 3. stupefacient |
Imperfekt | 1. Person 1. stupefaciēbam 2. Person 2. stupefaciēbās 3. Person 3. stupefaciēbat | 1. Person 1. stupefaciēbāmus 2. Person 2. stupefaciēbātis 3. Person 3. stupefaciēbant |
Perfekt | 1. Person 1. stupefēcī 2. Person 2. stupefēcīsti 3. Person 3. stupefēcit | 1. Person 1. stupefēcimus 2. Person 2. stupefēcīstis 3. Person 3. stupefēcērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. stupefēcerō 2. Person 2. stupefēceris 3. Person 3. stupefēcerit | 1. Person 1. stupefēcerimus 2. Person 2. stupefēceritis 3. Person 3. stupefēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. stupefēceram 2. Person 2. stupefēcerās 3. Person 3. stupefēcerat | 1. Person 1. stupefēcerāmus 2. Person 2. stupefēcerātis 3. Person 3. stupefēcerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. stupefaciam 2. Person 2. stupefaciās 3. Person 3. stupefaciat | 1. Person 1. stupefaciāmus 2. Person 2. stupefaciātis 3. Person 3. stupefaciant |
Imperfekt | 1. Person 1. stupefacerem 2. Person 2. stupefacerēs 3. Person 3. stupefaceret | 1. Person 1. stupefacerēmus 2. Person 2. stupefacerētis 3. Person 3. stupefacerent |
Perfekt | 1. Person 1. stupefēcerim 2. Person 2. stupefēceris 3. Person 3. stupefēcerit | 1. Person 1. stupefēcerimus 2. Person 2. stupefēceritis 3. Person 3. stupefēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. stupefēcīssem 2. Person 2. stupefēcīssēs 3. Person 3. stupefēcīsset | 1. Person 1. stupefēcissēmus 2. Person 2. stupefēcissētis 3. Person 3. stupefēcīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | stupeface! | stupefacite! |
Futur | 2. Person 2. stupefacito! 3. Person 3. stupefacito! | 2. Person 2. stupefacitōte! 3. Person 3. stupefaciūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | stupefacere |
Perfekt | stupefēcīsse |
Futur | stupefactūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | stupefaciēns, stupefaciēntis |
Futur | stupefactūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | stupefaciēndī |
---|---|
Dativ | stupefaciēndō |
Akkusativ | ad stupefaciēndum |
Ablativ | stupefaciēndō |
Supinum
stupefactum |