resuere
<suō, re-suere, sūtum 3.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. resuō 2. Person 2. resuis 3. Person 3. resuit | 1. Person 1. resuimus 2. Person 2. resuitis 3. Person 3. resuunt |
Futur | 1. Person 1. resuam 2. Person 2. resues 3. Person 3. resuet | 1. Person 1. resuemus 2. Person 2. resuetis 3. Person 3. resuent |
Imperfekt | 1. Person 1. resuebam 2. Person 2. resuebās 3. Person 3. resuebat | 1. Person 1. resuebāmus 2. Person 2. resuebātis 3. Person 3. resuebant |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. resuam 2. Person 2. resuās 3. Person 3. resuat | 1. Person 1. resuāmus 2. Person 2. resuātis 3. Person 3. resuant |
Imperfekt | 1. Person 1. resuerem 2. Person 2. resuerēs 3. Person 3. resueret | 1. Person 1. resuerēmus 2. Person 2. resuerētis 3. Person 3. resuerent |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | resue! | resuite! |
Futur | 2. Person 2. resuito! 3. Person 3. resuito! | 2. Person 2. resuitōte! 3. Person 3. resuunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | resuere |
Perfekt | - |
Futur | resūtūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | resuens, resuentis |
Futur | resūtūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | resuendī |
---|---|
Dativ | resuendō |
Akkusativ | ad resuendum |
Ablativ | resuendō |
Supinum
resūtum |