repercutere
<cutiō, cussī, cussum 3.> poetischpoet (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. repercutiō 2. Person 2. repercutis 3. Person 3. repercutit | 1. Person 1. repercutimus 2. Person 2. repercutitis 3. Person 3. repercutiunt |
Futur | 1. Person 1. repercutiam 2. Person 2. repercutiēs 3. Person 3. repercutiet | 1. Person 1. repercutiēmus 2. Person 2. repercutiētis 3. Person 3. repercutient |
Imperfekt | 1. Person 1. repercutiēbam 2. Person 2. repercutiēbās 3. Person 3. repercutiēbat | 1. Person 1. repercutiēbāmus 2. Person 2. repercutiēbātis 3. Person 3. repercutiēbant |
Perfekt | 1. Person 1. recussī 2. Person 2. recussīsti 3. Person 3. recussit | 1. Person 1. recussimus 2. Person 2. recussīstis 3. Person 3. recussērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. recusserō 2. Person 2. recusseris 3. Person 3. recusserit | 1. Person 1. recusserimus 2. Person 2. recusseritis 3. Person 3. recusserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. recusseram 2. Person 2. recusserās 3. Person 3. recusserat | 1. Person 1. recusserāmus 2. Person 2. recusserātis 3. Person 3. recusserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. repercutiam 2. Person 2. repercutiās 3. Person 3. repercutiat | 1. Person 1. repercutiāmus 2. Person 2. repercutiātis 3. Person 3. repercutiant |
Imperfekt | 1. Person 1. repercuterem 2. Person 2. repercuterēs 3. Person 3. repercuteret | 1. Person 1. repercuterēmus 2. Person 2. repercuterētis 3. Person 3. repercuterent |
Perfekt | 1. Person 1. recusserim 2. Person 2. recusseris 3. Person 3. recusserit | 1. Person 1. recusserimus 2. Person 2. recusseritis 3. Person 3. recusserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. recussīssem 2. Person 2. recussīssēs 3. Person 3. recussīsset | 1. Person 1. recussissēmus 2. Person 2. recussissētis 3. Person 3. recussīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | repercute! | repercutite! |
Futur | 2. Person 2. repercutito! 3. Person 3. repercutito! | 2. Person 2. repercutitōte! 3. Person 3. repercutiūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | repercutere |
Perfekt | recussīsse |
Futur | recussūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | repercutiēns, repercutiēntis |
Futur | recussūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | repercutiēndī |
---|---|
Dativ | repercutiēndō |
Akkusativ | ad repercutiēndum |
Ablativ | repercutiēndō |
Supinum
recussum |