refulgere
<fulgeō, fulsī, - 2.> poetischpoet (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- (zurück)schimmern, strahlen (re durch etwas, von etwas)re-fulgērere-fulgēre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. refulgēō 2. Person 2. refulgēs 3. Person 3. refulgēt | 1. Person 1. refulgēmus 2. Person 2. refulgētis 3. Person 3. refulgēnt |
| Futur | 1. Person 1. refulgēbō 2. Person 2. refulgēbis 3. Person 3. refulgēbit | 1. Person 1. refulgēbimus 2. Person 2. refulgēbitis 3. Person 3. refulgēbunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. refulgēbam 2. Person 2. refulgēbās 3. Person 3. refulgēbat | 1. Person 1. refulgēbāmus 2. Person 2. refulgēbātis 3. Person 3. refulgēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. refulguī 2. Person 2. refulguisti 3. Person 3. refulguit | 1. Person 1. refulguimus 2. Person 2. refulguistis 3. Person 3. refulguērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. refulguerō 2. Person 2. refulgueris 3. Person 3. refulguerit | 1. Person 1. refulguerimus 2. Person 2. refulgueritis 3. Person 3. refulguerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. refulgueram 2. Person 2. refulguerās 3. Person 3. refulguerat | 1. Person 1. refulguerāmus 2. Person 2. refulguerātis 3. Person 3. refulguerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. refulgēam 2. Person 2. refulgēās 3. Person 3. refulgēat | 1. Person 1. refulgēāmus 2. Person 2. refulgēātis 3. Person 3. refulgēant |
| Imperfekt | 1. Person 1. refulgērem 2. Person 2. refulgērēs 3. Person 3. refulgēret | 1. Person 1. refulgērēmus 2. Person 2. refulgērētis 3. Person 3. refulgērent |
| Perfekt | 1. Person 1. refulguerim 2. Person 2. refulgueris 3. Person 3. refulguerit | 1. Person 1. refulguerimus 2. Person 2. refulgueritis 3. Person 3. refulguerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. refulguissem 2. Person 2. refulguissēs 3. Person 3. refulguisset | 1. Person 1. refulguissēmus 2. Person 2. refulguissētis 3. Person 3. refulguissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | refulgē! | refulgēte! |
| Futur | 2. Person 2. refulgēto! 3. Person 3. refulgēto! | 2. Person 2. refulgētōte! 3. Person 3. refulgēnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | refulgēre |
| Perfekt | refulguisse |
| Futur | refulgitūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | refulgēns, refulgēntis |
| Futur | refulgitūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | refulgēndī |
|---|---|
| Dativ | refulgēndō |
| Akkusativ | ad refulgēndum |
| Ablativ | refulgēndō |
Supinum
| refulgitum |